ฝึกให้ความรักให้เป็น
ท้องหิวข้าว
ไส้กิ่วไส้แห้ง
จิตวิญญาณหิวความรัก
ใจแห้งใจเหือด
อารมณ์เหงา
สะท้อนความหิวโหยของจิตวิญญาณ
ยิ่งเหงามากเท่าไร
แปลว่ายิ่งหิวมากเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม
ไม่มีสักกี่คนที่แยกแยะออกแต่แรกว่า
ความเหงาไม่ใช่อารมณ์รัก
ตรงข้าม ออกจะเป็นปฏิปักษ์
กับอารมณ์รักเสียด้วยซ้ำ
รักแท้ อยากหยิบยื่นให้
ด้วยใจสบาย
อยากผายแผ่ความอบอุ่นไปทั่ว
ส่วนเหงาแท้ๆ อยากเรียกร้องเอา
ด้วยอาการทุรนทุราย
อยากหายหนาวเพราะใครสักคน
โลกนี้เต็มไปด้วยคนเหงาที่โหยหารัก
โอกาสเจอคนเหงาด้วยกันจึงง่าย
อยู่ด้วยกันแล้วต่างฝ่ายต่างเรียกร้อง
โดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่มีใจจะให้
ต่างฝ่ายจึงต่างเป็นทุกข์ไปชั่วนาตาปี
หรืออีกทีคือโชคดี
เจอคนรักเป็น ให้เป็น
แต่ก็เรียกร้อง รีดไถความสุขเอาจากเขา
กระทั่งความสุขในตัวเขาหมดเกลี้ยงไม่เหลือหลอ
ยากนัก ที่ต่างฝ่ายต่างรักเป็น ให้เป็น
ได้มาครองคู่ อยู่กันอย่างเป็นสุข
คงเป็นการดี
ถ้าฝึกให้ความรักแต่เนิ่นๆ
แค่มีน้ำใจ รู้จักช่วยให้ใครต่อใครหายเหงา
ปลอบคนเป็น เห็นใจคนง่าย
กระทั่งรู้จักความสุขแบบ
คิดดีเอง ยิ้มสวยๆได้เอง
และเมื่อเกิดสุขแบบนั้น
ความรักก็ปรากฏอยู่ตรงนั้น
ไม่ต้องเหนื่อยพลิกแผ่นดิน
ค้นหาความรักเหมือนใครเขา!
ดังตฤณ
มกราคม ๖๑