Print

สัพเพเหระธรรม - ฉบับที่ ๑๔๑

 

จากกล้วยไม้ถึงความดีที่จารึก

โดย This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

misc

 

จู่ๆ วันหนึ่งกลับมาบ้านก็พบว่ามีกล้วยไม้แขวนอยู่ที่ระเบียงห้องหนึ่งต้น
น้องสาวคงได้มาจากร้านอาหารที่รับประทานเป็นประจำแล้วเอามาไว้ที่นี่

แล้วก็เอามาไว้เฉยๆ ไม่ได้บอกว่าอะไร
หนึ่งวัน สองวันผ่านไปไม่มีใครรดน้ำให้แม้แต่เจ้าตัวเอง
ดอกกล้วยไม้ที่เคยสวยสดก็เริ่มเฉาลง

เรามองเห็นกล้วยไม้ที่เริ่มเฉาลง ก็เอาน้ำมารดให้
อาทิตย์แรกยังคงเป็นไปด้วยความจำใจว่า
หาภาระที่ไม่ได้อยากได้มาให้
แต่ถึงอย่างนั้น กล้วยไม้ก็กลับมาสดชื่นขึ้นกว่าเดิม

เวลาผ่านไป จากความจำใจก็กลายเป็นความเต็มใจ
และใส่ใจที่จะดูแลกล้วยไม้ต้นนี้
อย่างไรก็ตาม ดอกกล้วยไม้ที่เคยบานสดใสก็เริ่มเหี่ยวเฉาลง
ทั้งๆ ที่ดูแลเป็นอย่างดี ให้ความใส่ใจเป็นอย่างดี


ก่อนหน้านั้นเราเห็นความเสื่อมของกล้วยไม้
จากการขาดการดูแลรักษา เป็นเหตุให้เสื่อม
แต่เมื่อให้การดูแลรักษาอย่างเต็มที่แล้ว
เพราะเมื่อถึงเวลาของมัน ต่อให้ดูแลดีแค่ไหน
ธรรมชาติก็ต้องพาให้ไปจนถึงวันสุดท้ายอยู่ดี

มองกลับมาที่ตัวเองก็เห็นว่า
แม้เราจะพยายามดูแลรักษาร่างกาย
เหมือนอย่างที่เราดูแลต้นกล้วยไม้นี้
แต่เมื่อวันหนึ่งวันใด ร่างกายเรานี้ก็จะเสื่อมลงเป็นธรรมดา
เหมือนกล้วยไม้ที่เราพยายามดูแลรักษา
นี่คือความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ในสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมานี้
เราได้พบเห็นความตายมากและบ่อยครั้ง
ทั้งคนใกล้ตัวและไกลตัว
มากพอที่จะทำให้ใจสะเทือนได้ว่า
วันหนึ่งวันใด เราและคนที่เรารักจะต้องเคลื่อนย้ายกาย
เข้าสู่เมรุเผานั้นเช่นกัน และกลายเป็นเพียงเถ้าถ่าน
และกลุ่มควันบางๆ ที่ลอยขึ้นไปเหนือเมรุ

ทุกการกระทำของเราในปัจจุบัน
ทุกความอยาก ทิฏฐิที่เป็นเหตุให้เราพยายามเป็นใครบางคน
พยายามได้สิ่งของ เงินทอง ชื่อเสียง เกียรติยศ
มันไม่เหลือค่าอะไรเลยในวันที่เราตายลง

วันที่เรามีชีวิต เราอาจจะเป็นใครบางคน คนที่สำคัญ มีคนล้อมหน้าล้อมหลัง
แต่ในวันที่เราขึ้นสู่เมรุเผานั้น จะเหลือใครสักกี่คนที่มาเพราะสิ่งนั้น
คนที่เต็มใจเดินขึ้นสู่เมรุเพื่อวางดอกไม้จันทน์ให้
คนเหล่านี้มาเพราะความดี น้ำใจไมตรีอันเคยได้รับ
ไม่ใช่เพราะเงินทอง ชื่อเสียง ตำแหน่ง
เพราะเราไม่สามารถเอื้อประโยชน์และโทษอะไรให้ใครได้อีกต่อไปแล้ว

สุดท้ายสิ่งที่คุณจะฝากไว้ในใจคนอื่นเมื่อคุณจากไป
ไม่ใช่ว่าคุณรวยแค่ไหน คุณยิ่งใหญ่แค่ไหน
แต่เป็นความดีและน้ำใจที่คุณได้จารึกลงไปในใจของคนอื่นต่างหาก