Print

ยารักษาใจ - ฉบับที่ ๑๘๖

รถเมล์สายความรัก

wilasinee2
โดย Nat Wimuttisuk
 

 

heal 186

รถเมล์ก็เหมือนความรัก
ใครบางคนกล่าวไว้
เวลาที่อยากให้มา
สายที่หมายตา มักไม่มาเสียที

แต่เวลาที่ไม่ได้อยากใช้บริการ
รถเมล์สายเดียวกันนั้นแหละ
วิ่งกันเต็มป้ายรถเมล์เลยทีเดียว

•..,..,..• * * •..,..,..• * * •..,..,..• ** •..,..,..• *

อันที่จริงรถเมล์เขาก็วิ่งของเขาตามปกตินั่นแหละครับ
ใจที่ร้อนรนของเราต่างหาก...ที่พาลรู้สึกไป
ว่ารถเมล์มาช้าเกินไป
เมื่อเทียบกับใจ ที่ร้อนรุ่มของเรา

ลืมคิดไปครับว่า
รถเมล์เขาก็วิ่งไปตามเหตุ ไม่ได้วิ่งตามใจใคร
ความร้อนใจเอง
ก็ไม่เคยทำให้รถเมล์มาถึงเร็วขึ้น
อันที่จริง ความอยากและความร้อนใจ
ไม่เคยให้อะไร นอกจากความกระวนกระวายใจและความร้อนรน

•..,..,..• * * •..,..,..• * * •..,..,..• ** •..,..,..• *


มีความรัก ก็เหมือนขึ้นรถเมล์
ถ้ายังไม่รู้ว่าจะไปไหน ก็ยังขึ้นรถเมล์ไม่ได้หรอกครับ
คนมีความรักก็เหมือนกัน
ถ้ายังไม่รู้จักเป้าหมายของตัวเองดีพอ ก็ชื่อว่ายังไม่พร้อมจะมีความรัก

•..,..,..• * * •..,..,..• * * •..,..,..• ** •..,..,..• *

สองสามวันนี้ มีน้องที่รู้จักกันเข้ามาปรึกษาผมเรื่องความรัก
เขาถามว่า เขารอคู่แท้ของเขามานานแล้ว
เมื่อไรจะเจอเสียที

ผมบอกให้หนุ่มน้อยใจเย็นลง
ก่อนจะถามเขาว่า
เคยขึ้นรถเมล์ไหม?

•..,..,..• * * •..,..,..• * * •..,..,..• ** •..,..,..• *

คู่แท้แบบเกิดมาแล้วเข้ากันได้ดีทันทีตั้งแต่ต้นไม่เคยมี
มีแต่คนที่มีโอกาสทำอะไรดีๆ ร่วมกันเสียก่อนแล้วค่อยกลายเป็นคู่แท้

ก็เหมือนรถเมล์นั่นแหละครับ
จะไปสนามหลวงไม่จำเป็นต้องขึ้น สายใดสายหนึ่ง เพียงสายเดียว
รถเมล์สายเดียวกัน ก็ไม่จำเป็นต้องมีคันเดียว
ขอเพียงรู้เป้าหมายของตัวเองชัด
ก็เลือกขึ้นรถเมล์ที่เหมาะที่สุดได้ไม่ยาก
ขอแค่ไม่ลืมสิ่งสำคัญที่สุดที่ว่า
เราขึ้นรถเมล์ได้ทีละคันเดียวนะครับ

•..,..,..• * * •..,..,..• * * •..,..,..• ** •..,..,..• *

ในบางช่วงของรถเมล์แห่งความรัก
เราอาจเลือกที่จะพัก...เปลี่ยนคันใหม่
ก็คันเดิมกับเป้าหมายที่จะไป
อาจไม่ใช่คันทีจะดีพอ
และเมื่อวันที่ลงจากรถมาแล้ว
สิ่งที่เลวร้ายที่สุด คือการย้อนกลับไปมอง
และจินตนาการว่ายังอยู่บนรถเมล์คันเก่า
บางคนทำทุกวิถีทางที่จะกลับไปขึ้นรถคันเดิม
ที่ไม่จอดรับเราอีกต่อไป

โดยที่ไม่ยอมรับความจริงว่า
เวลาบนรถเมล์คันเก่า มันจบลงไปแล้ว

•..,..,..• * * •..,..,..• * * •..,..,..• ** •..,..,..• *

น้องคนนั้นบอกต่อไปว่า ว่ายังเหงา คิดถึง
ทำยังไงก็ลืม “เขา” หรือ “เธอ” ไม่ไหว
หยุดคิดยังไง ก็ยิ่งคิดมากขึ้น

โธ่ ก็จิตเขาจะคิด ไปห้ามเขาได้ที่ไหนกันครับ
ยิ่งห้ามก็ยิ่งคิด
ไม่ต้องห้ามครับ
ใจคิดได้เองก็รู้ลงไปตรงๆว่ามันหนีไปคิดเองได้
เห็นไหมว่าใจในภาวะอย่างนั้น
เก็บเอาเรื่องราวเก่าๆมาทิ่มแทงตัวเองอยู่ไม่ขาด

คนอื่นทำร้ายเราครั้งเดียว
แต่ใจที่ไม่ยอมรับความจริง ทำร้ายเราได้นับครั้งไม่ถ้วน
จะยอมทรมานตัวเองแบบนี้ ไปอีกนานแค่ไหนครับ

•..,..,..• * * •..,..,..• * * •..,..,..• ** •..,..,..• *


แทนที่จะปล่อยใจให้ทำร้ายตัวเองไม่รู้จบ
ผมอยากชวนพวกเราที่ตกรถเมล์สายความรักทุกคน
ลุกขึ้นมาสร้างเหตุดีใหม่ๆกันครับ
ออกไปช่วยคนอื่นบ้าง
ออกไปทำบุญ ออกแรงช่วยคนอื่นให้เต็มที่
แล้วก็หัดรู้สึกตัว
ว่ากำลัง “คิด” ถึงเขาหรือเธอ
ไม่ใช่ “อิน” ถึงเขาหรือเธอ
นั่นเป็นทางเดียวที่จะทำให้คุณรู้สึกมีค่า

ค่าของเรา ไม่ได้อยู่ที่การให้ค่าของใคร
แต่อยู่ที่เราสละความสุขส่วนตน เพื่อประโยชน์สุขของหมู่ชนได้แค่ไหน

รถเมล์คันเก่าผ่านไปแล้ว
ป่วยการจะเรียกร้องหาสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
รถเมล์ไม่ได้มีแค่คันเดียว
หากเราสร้างเหตุที่ดี ใหม่ๆ เตรียมพร้อมไว้
ถ้าวันหนึ่งมีรถเมล์ที่เหมาะกว่าเดิม ดูดีกว่าเดิม คนแน่นน้อยกว่าเดิม ผ่านเข้ามา
ถึงวันนั้นรถเมล์คันใหม่อาจจะดีกว่าคันเก่าก็ได้ครับ ใครจะไปรู้

•..,..,..• * * •..,..,..• * * •..,..,..• ** •..,..,..• *