Print

ยารักษาใจ - ฉบับที่ ๑๘๑

นักสู้ขาเดียว

wilasinee2
โดย วิลาศินี
 

 

heal 1

วันที่ 20 กรกฎาคม ปี ค.ศ. 1988 ดูเหมือนจะเป็นวันธรรมดาวันหนึ่งของต้นฤดูร้อนในอริโซน่า จูดี้ โรเบลส เด็กสาวอายุเพียง 16 ปี ได้กลายเป็นคุณแม่คนใหม่ด้วยการคลอดเด็กชายตัวเล็ก ๆ แสนน่ารักออกมา แต่ทว่า เด็กน้อยคนนั้นเกิดมาพร้อมกับขาเพียงข้างเดียว นั่นเป็นความบกพร่องเพียงข้อเดียว แต่ก็ดูจะเป็นข้อที่ใหญ่หลวง ลูกชายเธอจะเติบโตต่อไปอย่างไร จะเดินตามคนอื่นทันหรือไม่ หัวอกคนเป็นแม่ตั้งต้นที่ เธอจะต้องมีหัวใจที่แข็งแกร่งเสียก่อน ลูกของเธอจะต้องสามารถเดิน สามารถยิ้ม สามารถใช้ชีวิตได้ไม่ต่างจากคนปรกติ จูดี้จุมพิตที่หน้าผากลูกชายเบา ๆ และให้ชื่อเขาว่า แอนโธนี โรเบลส

เด็กชายแอนโธนีปฏิเสธขาเทียมตั้งแต่ 3 ขวบ เขาเดิน และกลายเป็นวิ่งด้วยไม้ค้ำยัน เมื่อเข้ามัธยมก็เริ่มเล่นกีฬามวยปล้ำ เพื่อจะลงแข่งขันในรุ่นที่เล็กที่สุด (เนื่องจากน้ำหนักตัวน้อยจากการขาดขาไป 1 ข้าง) เขาฝึกซ้อมเหมือนคนปรกติแต่ใช้ความทุ่มเทมากกว่า ไม่ว่าจะเป็นการวิ่งระยะทาง 1 ไมล์ (ราว 1.6 กิโลเมตร) โดยใช้เวลาเพียง 8 นาที และเริ่มลงสู่สนามต่อสู้ด้วยภาพลักษณ์ของนักมวยปล้ำที่ตัวเล็กที่สุดในสนามและยังมีขาเพียงข้างเดียว แต่ผลปรากฏว่า เขากลายเป็นนักมวยปล้ำรุ่นเยาว์ที่ฉายแสงที่สุดในเมซาซิตี้ ด้วยรางวัลชนะเลิศของทัวร์นาเมนท์ด้วยสถิติชนะรวด ไม่เคยแพ้คู่ต่อสู้คนใดเลย

และล่าสุดในปี 2011 แอนโธนี โรเบลส คือแชมป์รางวัล มวยปล้ำชิงแชมป์ดิวิชั่น 1 ขององค์กรการแข่งขันกีฬาระหว่างมหาวิทยาลัย (2011 NCAA National Wrestling Champion) สิ่งแรกที่เขาทำหลังได้รับรางวัลคือเดินออกไปรับจุมพิตจากมารดาที่ข้างสนาม และกล่าวขอบคุณผู้ชมรอบสนามและขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับแม่ของเขาด้วย

“Thank You…Thank You…Thank You Very Much, it’s an honor to be here. ... And you just saw who sacrificed for me, and encouraged me, and that was my Mom, Judy Robles. When I was born, my birth Dad immediately bailed, I was born with one leg and my Mom could have walked away and just given me up for adoption, but she didn’t. She taught me to never let what I cannot do interfere with what I can do and she didn’t protect me from pain and failure because she knew it would make me stronger.”

(ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณทุกท่านมาก ๆ ครับ ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มายืนอยู่ตรงนี้  และพวกคุณเพิ่งจะได้พบกับคนที่เสียสละเพื่อผม สนับสนุนและคอยให้กำลังใจผม เธอคือ จูดี้ โรเบลส คุณแม่ของผมนั่นเองครับ   ตอนที่ผมเกิด พ่อผู้ให้กำเนิดได้ทิ้งผมไปทันที ผมเกิดมามีขาเพียงข้างเดียว จริง ๆ แล้วแม่จะทิ้งผมไปหรือจะยกผมให้ใครไปเลี้ยงแทนก็ได้ แต่เธอก็ไม่ทำ  เธอสอนผมว่า อย่าให้สิ่งที่ผม 'ทำไม่ได้' กลายมาเป็นอุปสรรคขัดขวางสิ่งที่ผม 'ทำได้'  นอกจากนั้นเธอยังไม่เคยปกป้องผมจากความเจ็บปวดและความผิดพลาดเลย เพราะเธอรู้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะหล่อหลอมให้ผมแข็งแกร่งขึ้นมา)

heal 2

ขอบคุณภาพและเนื้อหาจาก http://ahotmama.com/2011/08/16/bowing-down-to-judy-robles/

นั่นเป็นอีกหนึ่งความเข้มแข็ง เป็นอีกหนึ่งกำลังใจสำหรับคนที่กำลังรู้สึกท้อแท้ รู้สึกไม่เท่าเทียม ให้ลุกขึ้นมาสู้ใหม่ เหมือนกับสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีหัวใจแกร่งสองท่านนี้

ส่งท้ายด้วยพระสูตรที่อาจไม่เกี่ยวกันนัก แต่สัมพันธ์กันอย่างที่สุด พระพุทธองค์ตรัสไว้ตั้งแต่ครั้งปฐมเทศนาเมื่อราว ๒๖๐๐ ปีก่อน โปรดแสดงแก่ปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕ ตอนหนึ่งใจความว่า

“ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เพราะรูปเป็นอนัตตา ฉะนั้นรูปจึงเป็นไปเพื่ออาพาธ และบุคคลย่อมไม่ได้ในรูปว่า รูปของเราจงเป็นอย่างนี้เถิด รูปของเราอย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย”

(อนัตตลักขณสูตร)

เริ่มต้นด้วยความฮึกเหิม มีแรงใจ ลงท้ายขอให้รู้ ตื่น เบิกบาน โดยทั่วกันนะคะ ^/\^