Print

ยารักษาใจ - ฉบับที่ ๘๒

คนโง่เคลื่อนภูเขา
- วิลาศินี ?

?

82_heal_1
ภาพจาก : http://history.cultural-china.com/en/49H5765H11679.html

ที่ประเทศจีน วิวทิวทัศน์ที่งามจับตาแห่งหนึ่งคือริมฝั่งแม่น้ำหาน
ที่มีภูเขาทอดขนานสองลูกได้แก่ภูเขาไท่หางกับภูเขาหว่างหวู
มีตำนานหนึ่งเล่าว่าภูเขาสองลูกที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงข้ามกันนี้
เมื่อหลายร้อยปีก่อนกลับพาดซ้อนกันและกั้นแม่น้ำหานออกจากสายตาผู้คน
ด้วยภูเขาสองลูกที่สูงกว่าพันฟุตและกว้างกว่า
70 ไมล์
ชายชราผู้หนึ่งมีนามว่ายู่กง
อาศัยอยู่หลังภูเขาสองลูกที่กางซ้อนกันอยู่
เขาตื่นเช้ามาในวันที่มีอายุใกล้ครบร้อยปีและหันมองออกไปนอกหน้าต่าง

?ภูเขาสองลูกนั้นบดบังทัศนียภาพของแม่น้ำเสียจริง?

ยู่กงรำพึงกับภรรยา นางหัวเราะและกล่าวด้วยน้ำเสียงดูแคลนว่า
แล้วชายชราที่ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะเดินอย่างเขาจะทำอะไรได้

ยู่กงพยักหน้าแล้วเรียกลูกหลานมารวมตัวกัน

?ข้าแก่มากแล้ว ใกล้ตายเต็มทน แต่ข้ายังอยากเดินทางไปแม่น้ำหาน
โดยที่ไม่ต้องปีนป่ายหรือเดินอ้อมภูเขาสองลูกที่ขวางทางอยู่ข้างหน้า

เราจะช่วยกันเคลื่อนภูเขาออกไปให้พ้นทาง?

ลูกหลานของยู่กงที่มารวมตัวกันมีเกือบทั้งหมู่บ้าน
เด็กชายหลายคนที่มีความรักแลศรัทธาต่อชายชรา
ต่างก็ขันอาสาและเต็มใจให้ความร่วมมือเต็มที่

ภรรยาของยู่กงเริ่มปวดเศียรเวียนเกล้า

?ภูเขาไท่หางกับหว่างหวูอยู่บนโลกนี้มานาน
โลกให้กำเนิดภูเขาสองลูกนี้ขึ้นมา แล้วพวกเจ้าจะยกภูเขาไปตั้งตรงไหน?

?เราจะทิ้งมันลงไปใต้ทะเล?
เด็กชายคนหนึ่งตอบ ลูกหลานอีกหลายคนของยู่กงพยักหน้าและพร้อมทำตาม

?ถ้าข้าตายไป ข้ามอบให้เจ้าขนดินจากภูเขาไปทิ้งทะเลไปเรื่อยๆ
เมื่อเจ้าตาย ก็จงมอบงานนี้แก่ลูกหลานของเจ้า?

ลูกหลานของยู่กงพยักหน้าแข็งขัน ภรรยาของยู่กงส่ายหน้าระอาใจ
??
สามีข้าทำอะไรโง่เง่าเช่นนี้??
เด็กหนุ่มเด็กชายไม่ฟังเสียงของภรรยายู่กงและชาวบ้านกลุ่มอื่นที่หัวเราะเยาะ
ระหว่างทางของการเดินขึ้นลง
ยู่กงได้รับสมญานามจากชาวบ้านว่า ?คนโง่เคลื่อนภูเขา?
เขาและพรรคพวกก็มิได้นำพา ต่างก้มหน้าก้มตาช่วยกันตัดต้นไม้บนภูเขา
ขนต้นไม้และขนดินบนภูเขาไปทิ้งลงทะเล วันแล้ววันเล่า
เทวดาอารักบนภูเขาโดนเบียดเบียนจึงร้องเรียนไปยังเทพเจ้าแห่งขุนเขา
ต้องลงมาดูกิจการของยู่กงด้วยตนเอง
?คนพวกนี้ไม่เลิกล้มความตั้งใจเป็นแน่?
เทพเจ้าแห่งขุนเขาพูดพลางก้มลงมองภูเขาที่เปรียบเหมือนร่างกายตนเอง
?สักวันหนึ่งคนเหล่านี้อาจขุดดินลงมาถึงปลายเท้าข้าก็เป็นได้?

ตัดสินใจเด็ดขาด เทพเจ้าแห่งขุนเขาใช้อำนาจวิเศษ
เขยื้อนขุนเขาสองลูกให้ห่างออกจากกัน
เปิดทัศนียภาพ
ให้ยู่กงมองเห็นแม่น้ำหานจากหน้าต่างบ้านของตนเองโดยไร้สิ่งบดบัง

วันนั้นยู่กงอายุมากกว่าหนึ่งร้อยปีและหมดลมหายใจลงอย่างมีความสุข
ทิ้งไว้แต่ตำนานเล่าขาน
เมื่อคนรุ่นหลังปีนขึ้นไปยังยอดบนสุดของภูเขาไท่หางหรือหว่างหวู

ตำนานนั้นว่าไว้อย่างไรน่ะหรือ?

พวกเขาเล่าต่อกันมาว่าเขาสองลูกนี้ถูกเคลื่อนให้ห่างออกจากกันได้
ด้วยความพยายามของคนที่ได้ชื่อว่า
?คนโง่? คนหนึ่ง

?