ไดอารี่หมอดู - ฉบับที่ ๓๑๗

ไดอารี่หมอดูประจำฉบับที่ ๓๑๗
หมอพีร์
ธันวาคม ๒๕๖๑

สวัสดีทุกท่านที่อ่านไดอารี่หมอดูค่ะ

ช่วงนี้เจอคนคล้ายๆกัน คือจิตใจไม่มีความสุขจากตัวเอง จิตใจอ่อนแอ
คนบางคนเกิดมาจิตจะสุกสว่างเหมือนพระจันทร์เต็มดวง
บางคนจะเหงาเศร้าหว้าเหว่เหมือนพระจันทร์ข้างแรม มีความสว่างแค่เสี้ยวเดียว

ตั้งแต่เกิด ตอนเป็นเด็กหวังพึ่งความรักความเข้าใจจากพ่อแม่ เจอพ่อแม่ดีก็อบอุ่นมีความสุขดี
โตขึ้นมาหวังจะมีเพื่อนดีๆ มีไว้เข้าใจตัวเอง ไว้พึ่งพาทางใจว่ามีเพื่อนสนิท
วัยรุ่นบางช่วงเลยมีสภาวะติดเพื่อน หลังจากมีเพื่อนก็อยากมีแฟน
เกิดความเหงาต้องการหาแฟนเป็นที่พึ่งทางกายทางใจอีก
บางคนก็เจอแฟนที่ดี เป็นที่พึ่งให้ได้ บางคนไม่เจอใครที่พึ่งพาได้เลยก็มี
หลังจากนั้นมีลูก หวังพึ่งพาลูกไม่ว่าทั้งทางกายหรือทางใจ
เจอลูกที่ดีได้พึ่งลูก เจอลูกไม่ดีก็ต้องฝึกจิตใจมาให้พึ่งพาตัวเองให้ได้อีก

มนุษย์มักจะมีเส้นทางชีวิตเป็นแบบนี้เสมอ มีสภาวะที่ต้องพึ่งพิงคนอื่น
เมื่อได้ดังหวัง จิตใจก็เป็นสุข ร่างกายเป็นสุข
เมื่อไม่สมหวังก็เกิดความทุกข์ความเศร้าใจผิดหวังเป็นธรรมดา
ดังนั้นถ้าเป็นไปได้เราต้องหัดเป็นคนที่มี “ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน” ให้ได้
เราสามารถสร้างใจให้มีความสุขความสว่างได้เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญ
แค่เริ่มต้นจากการพาตัวเองมาทำอะไรดีๆให้กับชีวิต
เริ่มจากการใช้อย่างอื่นอกจากการใช้เงินทองอย่างเดียว
เช่น การสวดมนต์ อาจจะเป็นบทสั้นๆ เลือกเอาที่ใจเราชอบ สวดแล้วใจเป็นสุข
หลังจากนั้นมีกิจกรรมอะไรที่ให้เสียสละแรงกายเล็กน้อยให้เริ่มทำ
อะไรดีๆที่คิดจะทำให้เริ่มทำ โดยไม่ใช่แค่คิดอย่างเดียวแต่ลงมือทำด้วย
อะไรที่เคยทำไม่ดีกับพ่อแม่ เช่นชักสีหน้าใส่ท่าน ทำกิริยาไม่ดี พูดไม่ดี
กลับมาแก้ไขใหม่ หัดยับยั้งชั่งใจ หัดที่จะเงียบ เพราะเมื่อพูดมากไปมีแต่บาปเข้าตัว
ความเงียบเป็นเครื่องมือลดการก่อบาปได้อย่างดีชนิดหนึ่ง

เมื่อทำได้ขยับมาเป็นใส่บาตรด้วยการทำอาหารเอง
ตัดเรื่องพระดีไม่ดีออกจากหัวไป ทำด้วยเจตนาบำรุงพระพุทธศาสนา
พัฒนาขึ้นเป็นจัดสังฆทาน ให้ลองจัดด้วยตัวเอง ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ
อธิษฐานเป็นตัวช่วย เช่น ขอให้อานิสงส์ของบุญที่ทำไปส่งผลให้มีจิตใจที่เป็นสุขจากตัวเอง
พอทำไปซ้ำๆ ผ่านวันเดือนปี เราจะพบว่าจิตใจสามารถเป็นสุขได้จากตัวเอง
มีตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ไม่ต้องพึ่งพิงคนใกล้ตัวมากไป
บางทีการทำดีกับคนใกล้ตัว ก็เกิดความคาดหวังว่าเขาจะดีกับเราเหมือนที่เราดีกับเขา
สุดท้ายพอไม่ได้อย่างอย่างที่คิดก็ผิดหวัง
ดังนั้นมาฝึกตัวเองให้มีจิตใจที่เป็นสุขจากตัวเองดีกว่า
อย่างน้อยๆก็ทำให้ความทุกข์ในชีวิตมันลดน้อยลงตามไป

มีพี่คนหนึ่งเธอมีพี่น้อง ตัวเธอดูแลพ่อเป็นหลัก
สนิทกับคุณพ่อมากๆ คุณพ่อรักห่วงใยเมตตาเธอเป็นพิเศษ
เธอมีคุณพ่อเป็นกำลังให้เธอสู้กับงาน อดทนกับปัญหาที่เจอในชีวิต
แต่สุดท้ายพ่อที่ชราร่างกายมีโรคเบียดเบียน พ่อต้องเสียชีวิตไปเพราะความชรา
เธอช็อคจากเหตุการณ์นี้ เริ่มเป็นซึมเศร้าเพราะรู้สึกเหมือนขาดที่พึ่งทางใจ
มันทำให้เกิดอาการป่วยทางใจ ความทุกข์ครอบงำเธอรุนแรงมาก
เธอพยายามทำดีกับพี่น้องตัวเองเพราะหวังจะให้เป็นที่พึ่งแทนพ่อได้
แต่สุดท้ายเธอก็พบกับผิดหวังครั้งใหญ่ ทำให้หัวใจชอกช้ำอีกครั้ง
พี่เธอปิดกั้นไม่ต้องการให้เธอเข้าไปยุ่งกับคนในครอบครัวเธอ เธอรู้สึกโดดเดี่ยวรุนแรง
แนะนำให้เธอมีตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
เริ่มด้วยการทำบุญทำความดีที่ริเริ่มขึ้นมาเอง
แนะนำให้เธอฝึกวิปัสสนาให้แข็งแรงกว่านี้
และแนะว่าต่อไปนี้เวลาจะดีกับใครด้วยการให้เงินให้สิ่งของ
ให้ย้อนกลับมาดูที่ใจตัวเองก่อนว่า
เราให้เขาเพราะเราอยากให้เขาเห็นว่าเราเป็นคนดี ใช่หรือไม่
เมื่อพบว่าใจอยากให้เพราะอยากให้จริงๆ ไม่หวังแม้คำพูดดีๆก็ให้ไปเลย
แต่ถ้าพบว่าอยากให้เพราะอยากให้เขารักเรา อยากให้เขาเห็นว่าเราดี ให้หยุดทันที
เพราะจะเป็นการทำดีที่หวังผลตอบแทน จะเพิ่มความทุกข์และความขัดแย้งให้เกิดขึ้นในใจต่อ
จะต้องให้เพื่ออยากให้เขาสุขภาพดีหรือมีความสุข ให้ได้ไม่เป็นไร
การสูญเสียพ่อที่เป็นที่พึ่งทางใ ทำให้เธอพยายามหาที่พึ่งทางใจใหม่
โดยเลือกญาติพี่น้องก่อนเพราะเธอโสดไม่แต่งงาน
แต่คนที่ถูกพึ่งบางคนไม่ได้พร้อมจะเป็นที่พึ่งให้ใคร จะรู้สึกอึดอัดและเป็นภาระ
จะแสดงออกให้เห็นอย่างชัดเจนว่ารำคาญ
แต่จะมีบางคนที่พร้อมเป็นที่พึ่งให้คนอื่นจะทำได้แบบไม่รำคราญ
มองในแง่กลับกัน ดีแล้วที่ต้องทุกข์จะได้หัดที่จะทำบุญ ให้มีตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
เส้นทางของความสุขบางทีทำให้เราหลงติดโลกได้ง่าย
เส้นทางชีวิตที่ต้องเจอความทุกข์ทำให้เราไม่ค่อยหลงโลก
ทำให้เราพยายามทำชีวิตให้มันดีกว่าเดิมให้ได้ ความทุกข์ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป

********************************************************
ติดต่อดูดวงกับหมอพีร์ได้ที่
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
๐๙๖-๔๒๔-๙๕๑๙ และ ๐๙๕-๙๙๑-๖๔๖๙