Print

แง่คิดจากหนัง - ฉบับที่ ๑๐๗

Painted skin – ยั้งใจ ยั้งกาย

ชลนิล

movies-107-01
รูปภาพประกอบจาก http://www.oknation.net/blog/8media/2008/09/27/entry-1

ศีลแปลว่าปกติ ก็จริง แต่ถ้าจะให้ศีลเป็นศีล ก็ต้องมีการระวัง รักษา
การรักษาศีลนั้น หมายถึงว่า ต่อให้มีปัจจัย หรือมีเหตุมายั่วยวน ชวนให้ทำผิด
ผู้ที่รักษาศีลนั้น ก็ยังสามารถรั้งกาย รั้งวาจาไว้ได้ โดยศีลไม่แปดเปื้อน มัวหมอง

ถ้าอยากรู้ว่าศีลของใครหนักแน่น มั่นคง ก็ต้องดูตรงที่...ยามมีเหตุมายั่วแรง ๆ หรือมีสถานการณ์ ปัจจัยมาส่งเสริม ชวนให้ผิดศีลแค่ไหน คนผู้นั้นก็ยังตั้งมั่น ดำรงศีลของตนไว้ได้ โดยไม่ปล่อยให้กาย วาจา พลั้งพลาด ละเมิดต่อศีล

ดังเช่น แม่ทัพหวังเซิง ในหนังเรื่อง Painted skin (พลิกตำนานโปเยโปโลเย)

แม่ทัพหวังพาทหารบุกเข้าไปถล่มรังโจรทะเลทรายผู้โหดเหี้ยม สังหาร ปราบปรามโจรร้ายจำนวนมาก และได้ช่วยชีวิตของ เสี่ยวเหว่ย หญิงงามนางหนึ่งออกมาด้วย

เสี่ยวเหว่ยมีความงามชนิดล่มเมือง นางมีกิริยานุ่มนวล เรียบร้อย บอบบางน่าทะนุถนอม พวกนายกองหนุ่ม ๆ ต่างลุ่มหลง รักใคร่ และดีต่อนางยิ่ง

movies-107-02
รูปภาพประกอบจาก http://huapi.ent.sina.com.cn/en/

ไม่มีใครรู้ว่าเบื้องหลังหญิงสาวผู้อ่อนแอราวกิ่งหลิวต้องลมนี้ จะเป็นนางปิศาจจิ้งจอกพันปีผู้ร้ายกาจ ดำรงรักษาความงามของนางด้วยการกินหัวใจมนุษย์เป็นอาหาร

แรกทีเดียว ที่นางปิศาจเสี่ยวเหว่ยยอมติดตามแม่ทัพหวังเซิงเข้าเมืองมาก็เพื่อหาแหล่งอาหาร แต่พอได้ใกล้ชิด สนิทสนมกับเขา นางก็พึงพอใจในความงามสง่า สมชาย ฝีมือกล้า และจิตใจห้าวหาญ ดีงามของเขา

ปิศาจจิ้งจอกหลงรักแม่ทัพผู้กล้าเสียแล้ว...แต่ทว่า หวังเซิงกลับมิอาจตอบไมตรีต่อนางได้ เพราะเขามี เพ่ยหลง นางในดวงใจ เป็นฮูหยินอยู่แล้ว

movies-107-03
รูปภาพประกอบจาก http://huapi.ent.sina.com.cn/en/

เสี่ยวเหว่ยไม่ยอมแพ้ นางใช้ทั้งเสน่ห์ความงาม กิริยา วาจา มารยาหญิงสารพัดเพื่อมัดใจแม่ทัพหวัง...ทุกสิ่งที่นางกระทำ มิอาจมีชายใดอดทน ข่มใจไม่หวั่นไหวได้เลย...

ท่านแม่ทัพก็เป็นบุรุษผู้มีเลือดเนื้อคนหนึ่ง จิตใจของเขาย่อมหวั่นไหว...สายตาเขาแอบเหลือบมองนางกี่ครา มิทราบ...ยามราตรี เขาฝันถึงนางกี่ครั้ง แต่เมื่อลืมตาขึ้นมา พบเพ่ยหลง เมียรักนอนอยู่เคียงข้าง เขาจึงทำได้แค่เพียง ปล่อยให้ความต้องการนั้นหลบเร้นอยู่ในใจ

เบื้องหน้าสาวงามเช่นเสี่ยวเหว่ย ท่านแม่ทัพจะไม่พูดจามากความ รักษากิริยา เว้นระยะห่าง แสดงออกต่อนาง เช่นน้องสาวคนหนึ่ง ถึงแววตาจะมีความปราณี แต่กิริยา วาจากลับถูกข่มไว้อย่างหนักแน่น

นางปิศาจเสี่ยวเหว่ยกลับมิอาจห้ามจิตใจ ข่มกลั้นความรักของนางได้ นางถึงกับเอ่ยกล้าปากต่อหน้าเพ่ยหลง และแม่ทัพหวัง ขอให้รับนางไว้เป็นฮูหยินรอง

ฮูหยินเช่นเพ่ยหลงยากจะมีวาจากล่าวเอื้อน...ยุคสมัยนั้น บุรุษเช่นแม่ทัพใหญ่จะมีฮูหยินใหญ่ ฮูหยินรอง หรือนางสนมอีกเป็นสิบเป็นร้อยก็ไม่ใช่เรื่องแปลก...แต่การที่มีหญิงงามผู้หนึ่ง มาร้องขอเป็นฮูหยินรองกับนาง ต่อให้เพ่ยหลงใจกว้างอีกสักเท่าใด ก็ยากจะเอ่ยปากตอบรับ

เพ่ยหลงไม่มีคำกล่าว...แม่ทัพหวังต่างหาก ที่กล่าวด้วยวาจาหนักแน่น...

ฮูหยินหวัง มีได้เพียงผู้เดียวเท่านั้น จะไม่มีฮูหยินรอง หรือนางบำเรอคนใดอีก

ที่กล่าวเช่นนี้ เพื่อมิให้นางอันเป็นที่รักต้องเจ็บปวด และเพื่อย้ำแก่ใจตนให้หนักแน่น ไม่ยอมโยกคลอน หวั่นไหว ...เขาไม่มีสิทธิรับใครเป็นฮูหยินอีกแล้ว

ปิศาจจิ้งจอกไม่ยอมแพ้ นางใช้เล่ห์กล ล่อหลอกให้แม่ทัพหวังมายังห้องนอนตนยามค่ำคืน แล้วร่ำไห้ อ้อนวอนขอให้เขาปราณีนาง รับนางเป็นอนุภรรยา หรือกระทั่งเป็นผัวเมียคืนเดียวก็ได้

แม่ทัพหวังมิใช่ไม่ต้องการนาง สถานที่และบรรยากาศเป็นใจเช่นนี้ ประกอบกับมีหญิงงามขั้นล่มเมืองมาอ้อนวอน หากจะให้เขาล่วงศีลกาเม ลำบากเพียงแค่เป่าเทียน ดับโคมไฟ... แต่เขาสมกับที่เป็นแม่ทัพตัวจริง คำพูดที่มีแก่นาง ยืนยันมั่นคง...อย่างไรก็ทำไม่ได้ เขาไม่อาจทำให้ฮูหยินผู้ภักดีต้องเสียใจ

นี่คือลูกผู้ชายที่แท้จริง หัวใจของชายผู้นี้สมค่าแก่การเป็นบุรุษ ผู้กระทำเรื่องที่ยากยิ่ง ให้เป็นไปได้...

แม้ต่อมา ฮูหยินจะมาพบเขาอยู่ในห้องสองต่อสองกับเสี่ยวเหว่ย เกิดความเข้าใจผิดขึ้น เขาก็ไม่เดือดร้อน คิดร่ำร้องแก้ตัว ด้วยรู้ว่าตนเองมิได้ทำเรื่องน่าละอายใจ ผิดต่อฟ้าดิน มีคำพูดเดียวที่กล่าวแก่ฮูหยินของตน

เพราะใจเจ้าต่างหาก...ที่ไม่เชื่อว่า...ข้ายั้งใจได้

บุรุษผู้รั้งใจ ไม่ยอมปล่อยให้ราคะครอบงำ จนให้กาย วาจาทำผิดพลาด ต้องมีความอดทนเพียงไร ต้องมีความหนักแน่นแค่ไหน

จิตใจ...ไม่ใช่สิ่งที่บังคับ ควบคุมได้
...แม่ทัพหวังจึงมีใจหวั่นไหวไปกับเสน่ห์ ความงามของเสี่ยวเหว่ย...
ทว่า...ต่อให้ใจหวั่นไหวเพียงใด หากยังมี ศีลอันเป็นเกราะแก้ว กำแพงกั้น
ไม่ยอมปล่อยให้กาย วาจาพลาดพลั้ง
ศีลย่อมกลับมารักษาตน ให้ชีวิตดำรงอยู่ในกรอบอันปกติ ดีงาม

ผู้ที่รักษาศีลได้สะอาด หมดจด ด้วยใจหนักแน่นเช่นนี้
ย่อมมีจิตใจมั่นคง ตั้งมั่นง่าย
และไม่ยากเลย...ที่จะก้าวไปสู่การภาวนา
เพื่อผลอันมีความสุขในปัจจุบัน และอนาคตข้างหน้า