จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๑๘๘

การสมาทานศีล

มักมีข้อสงสัยเกี่ยวกับพิธีรีตองเล็กๆน้อยๆ
เช่น จำเป็นไหมต้องสมาทานศีลก่อนสวดอิติปิโสหรือไม่ ?

ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจว่า
การสมาทานศีล มีอยู่สองแบบ
แบบแรกคือท่องเหมือนนกแก้วนกขุนทองตามท่านบอกให้ท่อง
มี ‘ปาณาติปาตาเวรมณี สิขาปทังสมาทิยามิ’ เป็นอาทิ

แบบที่สอง คือ ใจคิดรักษาศีลด้วยการปฏิบัติจริง
ทางวิธีพูดและวิธีทำ มีการไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ทำร้ายชีวิตทั้งปวง เป็นต้น
แม้ใจจะอยากทำผิดคิดร้ายก็ไม่เป็นไร
แต่ห้ามไว้ ไม่ให้การทำผิดคิดร้ายแลบออกมาเป็นคำพูดและการกระทำก็แล้วกัน

การสมาทานศีลที่แท้ คือการสมาทานด้วยใจในแบบที่สอง
และแม้เป็นการสมาทานศีลแบบที่สอง
ในช่วงที่จิตใจเรายังไม่มั่นคง พร้อมจะหวั่นไหวกับสิ่งยั่วยุ
ก็นิยมทำกันต่อหน้าพระ เหมือนให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ภายนอกเป็นพยาน
คุณจะรู้สึกเหมือนมีความสว่าง มีกำลังใจอยู่ตรงหน้า
และติดตามไปหนุนหลังได้ทั้งวัน

แต่ที่สุดแล้ว สิ่งศักดิ์สิทธิ์ภายใน คือใจของเราเอง ที่สว่างเป็นกุศล
เป็นพยานให้กับตนเอง
และเต็มใจคอยเป็นพี่เลี้ยงคอยเตือนตัวเองเป็นเงาตามไป
โดยไม่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อื่นใดภายนอกที่ช่วยได้มากกว่านั้น

การสวดมนต์อย่างถูกต้องทุกเช้าสาย
จะช่วยให้เริ่มวันใหม่ด้วยจิตใจที่สะอาดใส
และการสวดมนต์เต็มเสียงทุกเย็นค่ำ
จะช่วยสะสางความสกปรกให้จิตกลับสะอาดใหม่
จิตที่สะอาด จะอยากรักษาศีลด้วยตนเอง ด้วยความสมัครใจ
เพราะถามว่าเมื่อใดที่เราไม่อยากเอาบาป
ก็คือตอนที่จิตใจสะอาด รู้สึกดีกับความสะอาด
กระทั่งไม่อยากเสียความสะอาดไป
เพียงเพื่อแลกกับความรู้สึก ‘อดใจไม่ได้’ ทั้งหลายนั่นเอง

ดังตฤณ
ธันวาคม ๕๖