ประวัติศาสตร์ของความสำเร็จ
ชีวิตที่ประสบความสำเร็จเกิดจากการรับผิดชอบกับความล้มเหลว
ไม่ใช่เกิดจากการหันหน้าหนีความล้มเหลว
จำได้ว่าตอนเด็กๆผมเบื่อวิชาประวัติศาสตร์เป็นที่สุด
เพราะอยู่ๆก็ให้มานั่งท่องว่าวีรบุรุษของโลกชื่ออะไร ทำอะไรไว้บ้าง
แต่ตอนโตๆผมกลับชอบอ่านการต่อสู้
บนเส้นทางสู่ความสำเร็จของบุคคลที่ทำประโยชน์ไว้กับโลก
ชอบอ่านอะไรที่ให้ข้อสรุปว่า
ผลสุดท้ายของการลุกขึ้นใหม่หลังประสบกับความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า
คือการถูกจดจำไว้ว่าเป็นผู้ประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง
เรื่องราวที่เต็มไปด้วยจิตใจทำนองนี้
สมควรเป็นส่วนหนึ่งของวิชาประวัติศาสตร์
เพื่อให้เกิดมุมมอง และก่อแรงบันดาลใจให้มนุษย์ยุคต่อยุค
อยากสืบทอดความเจริญต่อๆกันไป
ด้วยการฟื้นฟูความเสื่อมทรามที่เกิดขึ้นเป็นธรรมดา
ไม่ใช่เข้าสู่ยุคที่ทุกคนพากันหาเคล็ดลับ
หรือเส้นทางสู่ความสำเร็จกันแบบเร็วๆ ลัดๆ ภายในสามวันเจ็ดวัน
โดยไม่ต้องต่อสู้ ไม่ต้องล้มเหลว ไม่อยากรู้จักการสูญเสียกันเอาเลย
ดังตฤณ
สิงหาคม ๕๖