ความต่างระหว่างหน้ามืดกับตาสว่าง
เผชิญความทุกข์เหมือนกัน แต่เห็นความทุกข์ต่างกัน
ขึ้นอยู่กับว่าใช้ชีวิตมาในแบบหน้ามืดหรือตาสว่าง
คนหน้ามืดเห็นความทุกข์กดดันให้ปล่อยตัวตกสู่ที่ต่ำ
คนตาสว่างเห็นความทุกข์ผลักดันให้เร่งถีบตัวขึ้นที่สูง
มันไม่สำคัญว่าคุณเป็นทุกข์แค่ไหน แต่สำคัญว่าคุณเห็นทุกข์เป็นพลังประเภทใด
กดดันให้ยอมแพ้ หรือผลักดันให้อยากเอาชนะ
ถ้ามองเป็น จะเห็นคุณของความทุกข์
แม้พระพุทธองค์ก็ตรัสว่านิพพานอันประเสริฐสุด
เป็นบรมสุข เป็นรสอันเหนือรส เป็นความเหนือสุขเหนือทุกข์ที่ไม่กลับไม่เปลี่ยน
จะเข้าถึงได้ด้วยแรงผลักดันของความทุกข์
เพราะถ้าไม่มีทุกข์อยู่บ้าง
ก็คงไม่มีเวไนยสัตว์ใดปรารถนาพระนิพพานอันเป็นความดับทุกข์
ดูแบบโลกๆ ไม่มีคนประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ที่ไหนนั่งสบายอยู่บนรถเข็นมาแต่เกิด
ต่างก็ต้องหัดลุกจากการล้ม หรือใช้มือใช้เท้าถีบตัวจากที่ต่ำขึ้นที่สูงกันทั้งนั้น
เกิดทุกข์แล้วห้อยมือห้อยเท้านิ่งเรียกว่ากำลังหน้ามืด
แต่เป็นทุกข์แล้วเคลื่อนไหวไปหาสุขเรียกว่ากำลังตาสว่างครับ
ดังตฤณ
พฤษภาคม ๕๖