รักตัวเองจริงต้องไม่เกลียดตัวเอง
เส้นทางของคนเห็นแก่ตัวไม่เคยพาใครไปสู่ความรักตัวเอง
พระพุทธเจ้าตรัสว่ามองไปโดยรอบ ไม่มีทางที่เราจะรักใครเท่าตัวเอง ซึ่งตรองดูจะเห็นว่าจริง เพราะตัวเองนั่นแหละเป็นตัวตัดสินว่าจะรักใคร วันหนึ่งเราอาจพร่ำเพ้อละเมอพกว่ารักใครสุดจิตสุดใจ รักมากกว่าตัวเอง ยอมตายแทนให้ได้ แต่ถ้าเขาหรือเธอทำให้เจ็บหรือผิดหวัง หากแรง หรือหากหลายครั้งเข้า สุดท้ายก็กลายเป็นเกลียด กลายเป็นอารมณ์อยากทำลายไปได้
ท้ายสุด ทุกคนเหลืออยู่คนเดียวที่รักจริง ไม่ว่าจะดีไม่ดีแค่ไหน คือ ตัวเอง
ความรักตัวเองแบบเห็นแก่ตัว ยิ่งมากเท่าไร ก็ยิ่งมีแนวโน้มจะแฝงอยู่ด้วยความเกลียดตัวเองไปด้วยมากขึ้นเท่านั้น เพราะคนเห็นแก่ตัวมักไม่ได้อย่างใจ เอาอะไรจากใครมาแค่ไหนก็ไม่พอ
เท่าไรก็ไม่พอ นั่นแหละต้นตอของความอึดอัด ยิ่งอึดอัดเท่าไร จิตใจยิ่งดำมืดเท่านั้น และสิ่งใดที่ทำให้ตนอึดอัดได้ตลอดเวลา ก็ย่อมรังเกียจ หรือเกลียดชัง จึงไม่น่าแปลกใจ หากคนเห็นแก่ตัวจะเกลียดชังตนเอง
ความรักตัวเองในแบบที่ประเสริฐ คือการทำจิตของตนเองให้เกิดความสว่าง ปลอดโปร่งอยู่กับความเป็นตนเอง มีความสุขอยู่กับตนเองได้ ไม่ว่าจะนั่ง เดิน ยืน หรือนอนให้หลับ และบาทฐานของการทำความสว่างให้เกิดขึ้น ก็ไม่มีอะไรดีไปกว่าการเห็นโทษของความเห็นแก่ตัว เพียงพอจะมีแก่ใจละความเห็นแก่ตัวให้ได้นี่เอง
ดังตฤณ
พฤษภาคม ๕๖