Print

จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๑๔๔

dungtrin_editor_coverคิดอย่างคนมีสมาธิ


dungtrin_new2 ความสงบเงียบที่แท้จริง
เกิดจากจิตที่ไร้ความคิดส่งเสียงฟุ้งซ่าน
หาใช่ห้องที่ไร้เสียงคนพูดคุยไม่

ความสงบเงียบของสถานที่
จัดเป็นของภายนอก
ต้องอาศัยแก้วหูเป็นตัวจับความเงียบ

แต่คนส่วนใหญ่รู้สึกถึงความเงียบที่กระทบแก้วหู
เพียงชั่วขณะที่เพิ่งย่างกรายเข้าสู่สถานที่นั้น
ไม่กี่อึดใจก็รู้สึกถึงความอึกทึกที่ภายใน
ท่ามกลางความเงียบภายนอกที่ยังไม่เปลี่ยนแปลงนั่นเอง

ความสงบเงียบของจิตใจ
จัดเป็นของภายใน
อาศัยใจโดยตัวเองเป็นตัวจับความเงียบ

เมื่อเหตุแห่งความสงบเงียบที่ภายในอิ่มตัวพอ
ไม่ว่าภายนอกจะอึกทึกหรือเงียบเชียบอยู่
เราก็จะรู้สึกถึงความไม่ไหวติง
ไม่กระสับกระส่าย
ไม่มีเสียงลี้ลับแทรกเพิ่มจากภายใน

วิธีที่จะสงบเงียบจากภายใน
คือใส่ใจทำความรู้จักกับความฟุ้งซ่านตึงตังอย่างจริงจัง
เห็นอย่างยอมรับ ไม่ใช่รู้สึกด้วยอาการต่อต้าน
ยอมรับว่ามันตึงตัง
เพื่อจะรู้ในที่สุดว่ามันเหมือนม่านหมอกลวงใจ
ไม่มีอะไรเลยเมื่อเราเห็นมันเลื่อนลอย
แค่คอยหลอกล่อชั่ววาระที่เผลอ
เมื่อมีสติรู้และยอมรับ มันก็หาย
หายเอง ไม่ใช่พยายามให้หาย

สติที่รู้จักความฟุ้งซ่านตึงตังบ่อย
จะกลายเป็นหลักตั้ง เป็นธงชัยให้กับความสงบเงียบ
ความสงบเงียบที่ตั้งมั่นรู้ได้ตามจริงนั่นแหละ
สมาธิอันเป็นยอดปรารถนาของนักเจริญสติ

ดังตฤณ
เมษายน ๕๕

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

เรื่องน่าสนใจประจำฉบับ


กิเลสนั้นเป็นสิ่งน่ากลัวและไม่ควรประมาท
แม้ผู้ประพฤติธรรมเองก็ยังถูกกิเลสหลอกเอาได้บ่อยๆ
ดังเรื่องราวที่คุณงดงามได้นำมาแบ่งปันไว้ในคอลัมน์ “เพื่อนธรรมจารี”
ฉบับนี้ตอน “ขึ้นต้นเป็นลำไม้ไผ่”

ในแต่ละวัน จิตคนเรามักวิ่งวุ่นซัดซ่ายคล้ายออกนอกบ้านไม่รู้จักหยุดหย่อน
คุณ aston27 จึงขออาสาแนะนำวิธี “พาจิตกลับบ้าน”
ติดตามได้ในคอลัมน์ “ธนาคารความสุข” นะคะ
ส่วนใครที่ได้อ่าน TEARS SERIES แล้วติดใจ
ติดตามตอนต่อของ “ภูษาโยง” ได้ในคอลัมน์ “ยารักษาใจ”
คุณวิลาศินี รับรองความสนุกเช่นเคยค่ะ

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

พบกันใหม่พฤหัสหน้า 
ที่ www.dlitemag.com นะคะ
สวัสดีค่ะ (^__^)