จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๑๓๕

ความเกลียดเหมือนคุกมืด

คนน่ารังเกียจอาจอยู่ข้างบ้าน ในที่ทำงาน หรือแหล่งท่องเที่ยว
ถ้าคุณหาทางเป็นอิสระจากความเกลียดไม่ได้
โลกทั้งใบก็ไม่ต่างจากคุก!

บางคนติดคุกมาทั้งชีวิต
ติดทุกวัน ไม่เคยออกมาเป็นอิสระกับฟ้าแจ่มแห่งความรัก
มัวแต่ยอมทนมืดบอดราวกับติดใจความเกลียดอยู่ไม่สร่าง

ไม่ว่าจะเกลียดอะไร มันก็คุกมืดทั้งนั้นครับ
คนรู้ตัวว่าเกลียดแล้วมืด เกลียดแล้วเป็นทุกข์
ถึงต้องหาทางแหกคุกให้ได้
จะได้สว่างเต็มเสียที

ถ้าข้างบ้านเสียงดัง พูดจากันหยาบคาย
ตั้งวงเหล้าร้องคาราโอเกะไม่เว้นแต่ละคืน
เหมือนอยากแกล้งพอกพูนความเกลียดไว้กับใจเรา
ให้หนาขึ้น หนาขึ้นทุกที กลายเป็นผูกใจเจ็บอาฆาตได้อย่างยั่งยืนไป

แต่ยังมีคนโชคร้ายมากกว่านั้น
บางคนต้องย้ายบ้านหนีเพื่อนบ้านที่ฉีดยาฆ่าแมลงจนแพ้รุนแรง
ขอร้องก็ไม่เลิก บอกว่าจะตายก็ไม่ฟัง

เรื่องของเพื่อนบ้านนี่เป็นเครื่องสะท้อนได้เหมือนกัน
ว่าเราจะต้องชดใช้กรรมหนัก กลาง หรือเบาแค่ไหน
แต่แค่ระหว่างใช้กรรม เราพยายามกำจัดความเกลียดไปด้วย
นี่ก็ถือว่าเปลี่ยนการขาดทุนให้เป็นกำไรขึ้นมาเห็นๆแล้ว

ความมีเหตุมีผลนั่นแหละคือประตูสู่อิสรภาพ
การยอมถูกกิเลสครอบงำนั่นแหละทางลงคุก
คนที่เอาความเกลียดมาเป็นอุปกรณ์ฝึก
คือคนที่มีสิทธิ์พบสวรรค์นิพพานมากกว่าใคร

วิธีทำใจให้เป็นอิสระจากความเกลียดนั้น...

๑) ขั้นต้นสุด คือ ฝึกห้ามคำพูดและการกระทำ
ในทางรุนแรงเป็นการโต้ตอบศัตรูหรือคู่อริ

๒) ขั้นกลาง คือ ฝึกให้อภัยเป็นทาน อันนี้ต้องฝึกที่ใจ
โดยพิจารณาว่าความเกลียดเป็นโทษ
เป็นโรคที่เกิดกับใจเราเอง ไม่ใช่โรคที่เกิดกับเขา
เมื่อเห็นว่าเป็นโรคของเรา ไม่ใช่ของเขา
ในที่สุดใจจะฉลาด อยากหายจากโรค
และมีแก่ใจทิ้งโรคเสียได้
ไม่ต่างจากคนคุกเห็นดีเห็นงามที่จะเป็นอิสระจากคุกเสียที

๓) ขั้นสุดท้าย คือ ฝึกเห็นความเกลียดเป็นภาวะมืดชั่วคราว
เหมือนเงาบังจิต
ถ้าเรายอมอยู่ในเงามืด ก็เสียเวลาในชีวิตอยู่กับความมืดไปเปล่าๆ
ไม่ได้สว่างขึ้นเลย
อย่าห้ามตัวเองไม่ให้เกลียด เพราะเป็นไปไม่ได้
แต่เห็นความเกลียดไม่เที่ยงด้วยการสังเกตไป
มืดได้ก็สว่างได้ เหมือนเงาเมฆเคลื่อนจากการบดบังแสงจันทร์
ในที่สุดเมื่อถูกความเกลียดครอบงำ
เราจะเข้าโหมดสังเกตความไม่เที่ยงไปเองเป็นอัตโนมัติ
และไม่แช่อยู่กับเงามืดนาน เป็นทุกข์นานไปเปล่าๆครับ

เลิกเกลียดเขา บางทีอาจเห็นความน่ารังเกียจที่ยังเหลืออยู่ในเรา
แล้วมีแก่ใจซักฟอกตัวเราเองให้สะอาดขึ้นตามลำดับด้วย

ดังตฤณ
ธันวาคม ๕๔