จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๔๕๑

ชีวิตนี้คือโอกาส

เรื่องยากที่สุด

ในการเรียนรู้และทำความเข้าใจชีวิต

คือ ไม่มีใครช่วยให้คุณรู้ได้ด้วยตาเปล่าว่า

ชีวิตนี้ไม่ใช่ชีวิตเดียวของคุณ

และความเป็นชีวิตนี้ เกิดกับพ่อแม่คู่นี้

อยู่ในประเทศนี้ เจอผู้คนรอบตัวแบบนี้

ก็ตรงกันกับที่คุณเคยทำอะไรไว้

ให้เกิดขึ้นกับชีวิตอื่นในอดีต

อดีตที่ลืมไปแล้ว

อดีตอันไม่เป็นที่รู้

อดีตที่แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว

เหลือแต่ปัจจุบันที่จำได้บ้างไม่ได้บ้าง

กับอนาคตที่หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้

ถึงแม้หูตาจะตีกรอบให้พวกเรารู้เห็นคับแคบ

แต่การมีน้ำใจพอจะให้ทาน

ความสามารถหักห้ามใจเพื่อรักษาศีล

ตลอดจนการเปิดจิตเปิดใจเจริญสติ

ก็ช่วยให้เรารู้เพิ่มขึ้นอย่างหนึ่ง คือ

ชีวิตที่กำลังเป็นอยู่ ไม่จำเป็นต้องเป็นไปเรื่อยๆ

ทุกอย่างดีขึ้นได้ นับแต่ก้าวแรกทางความสุข

อันเกิดจากบุญ

คือ ทาน ศีล และการเจริญสตินี่แหละ

เมื่อสะสมความสุข กระทั่งสุขได้เป็นปกติ

จากทาน ศีล และการเจริญสติ

ที่ทำแล้วอย่างต่อเนื่อง

ชีวิตทั้งชีวิตจะต่างไปให้รู้สึกออกมาจากแสงกุศลภายใน

รู้ได้เฉพาะตน ฉายภาพให้คนอื่นดูไม่ได้

คุณจะย้อนกลับมามองชีวิตทั้งชีวิตเป็น ‘โอกาส’

และขอบพระคุณ ‘กรรมใหม่’ ที่ใช้โอกาสนั้นทันตาย

แต่หากยังก้มหน้าก้มตาสะสมความทุกข์

ด้วยความคิดตอกย้ำกับตัวเองทุกวันว่า

ชีวิตต้องจมปลักอยู่อย่างนี้แหละ ไม่มีทางดีขึ้นแน่ๆ

พยายามแล้วไม่มีเทวดาที่ไหนเห็นใจ

ธรรมะไม่เห็นช่วย ศาสนาเป็นเรื่องลวงโลก

เห็นพระเลวในข่าว เราก็จะเลวตามพระเหล่านั้นบ้าง ฯลฯ

พอวันเวลาผ่านไป ถึงจุดหนึ่งคุณจะเงยหน้าไม่ขึ้น

เป็นแต่ก้มหน้าด่าชะตาชีวิตท่าเดียว

สุดท้ายก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชีวิตนี้ เสียโอกาสอันใดไป!

ดังตฤณ

มีนาคม ๖๗