จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๔๔๖
ขอมีแต่สุขกับสุข
ถ้าหมายถึงความสุขแบบโลกๆ
มีชีวิตครอบครัวที่อิ่มสุข
มีบ้านดีๆ มีรถดีๆ
มีตำแหน่งหน้าที่การงานดีๆ
มีรายได้แบบไม่ต้องเสี่ยงคุกเสี่ยงตาราง
อันนั้นคือต้องอยู่บนเส้นทางกรรม
ของคนมีน้ำใจ คิดช่วยคนอื่นเสมอๆ
แล้วก็เป็นคนรักความสะอาดทางจิต
คิดเอาตัวออกห่างจากวงจรการเบียดเบียน
พูดง่ายๆว่า มีทานบารมี ศีลบารมีดี
ทั้งในอดีตที่ลืมแล้ว
ทั้งในปัจจุบันที่จะเป็นรากของอนาคตด้วย
แต่หากปรารถนาขอมีแต่สุขกับสุข
สุขภาพดี ร่างกายแข็งแรงตลอดเวลา
ตายแบบหลับสบายไปเฉยๆ
ไม่มีปัญหารบกวนจิตใจอันใดเลย
อันนั้นเหมือนขอให้มีแต่พระอาทิตย์ขึ้น
หรือเหมือนขอให้โลกนี้มีแต่สีขาว
มันเป็นไปไม่ได้
คิดง่ายๆ คนบางคน
แค่เห็นคุณมีความสุข เขาก็เจ็บใจ
อยากแกล้งให้คุณเป็นทุกข์แล้ว
หรือคุณไม่ได้ทำผิดอะไร
รับผิดชอบการงานดีทุกอย่าง
วันดีคืนดีโควิดก็มา
ทำให้งานการพังพินาศเสียหายหมด
พวกเราอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยปัญหา
อยู่ๆคุณจะตั้งจิตอธิษฐาน
ขอมีชีวิตที่ไร้ปัญหา เป็นสุขแต่ถ่ายเดียวไม่ได้
ในแง่ของกรรมและวิบาก
หากอยากมีแต่สุขกับสุข
ต้องเคลียร์หนี้บาปเก่า ไม่สร้างหนี้บาปใหม่
เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาทำกำไรบุญท่าเดียว
แล้วใครมันจะทำอย่างนั้นไหว
ในเมื่อไม่รู้ว่าก่อหนี้ไว้แต่หนหลังเท่าไร
ทำใจแบบไหนถึงจะมีแต่คิดดีกับคิดดีตลอดศก?
ในทางพุทธ
พระพุทธเจ้าสอนให้มีความชุ่มเย็นทางใจเสมอๆ
ด้วยการให้ทรัพยทานเพื่อทำลายความตระหนี่
และการให้อภัยทานเพื่อกำจัดความพยาบาท
กับทั้งรักษาศีลเพื่อความไม่เดือดร้อนใจ
ทั้งในกาลปัจจุบันและอนาคต
ทานและศีลคือบุญอันเป็นเหตุให้ไปสู่สวรรค์
แต่หมดบุญเมื่อใด สวรรค์ก็สาบสูญไปเมื่อนั้น
ต้องวนเวียนกลับมาสร้างบุญ
ด้วยการเกิดแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่กันใหม่ร่ำไป
พระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์
ยังสอนว่ามีบุญอันเป็นยอดสุดทางธรรมชาติอีกอย่าง
คือ การเจริญสติ
ซึ่งไม่ใช่แค่ทำจิตให้ชุ่มเย็น
ไม่ใช่แค่กั้นจิตจากความเดือดเนื้อร้อนใจ
แต่ยังทำให้เกิดจิตอีกแบบ
ที่แยกออกไปเป็นต่างหากจากกองทุกข์ในปัจจุบัน
และพ้นจากวงจรเกิดแก่เจ็บตายในอนาคต
ถ้ายังสงสัยว่าทำไมพระพุทธเจ้า
จึงนับเอาการเจริญสติเป็นบุญขั้นสูงสุด
ให้ถามตัวเองว่า มีบุญแบบไหนอีก
ที่ใครกล้ารับประกันว่า
จะไม่ต้องเป็นทุกข์ทางใจอีกเลย
พรากจิตออกจากทุกข์ได้จริง
เหลือแต่สุขทางใจจริงๆ
แล้วคุณจะพบคำตอบว่า
นอกจากการเจริญสติแล้ว
ไม่มีบุญอื่นไหนหรอกที่เป็นไปได้แบบนั้น!
ดังตฤณ
มกราคม ๖๗
