จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๔๔๕

มีพรหมวิหาร ๔ เต็มรอบ

ถ้าชื่นชมยินดีกับคนอื่นเป็น

ใจก็เปิดรับสุขของคนอื่น

ขยายขอบเขตความสุขได้มากกว่าชีวิตของตัวเอง

แต่เมื่อริษยาคนอื่นอยู่

ใจจะปิดแคบเป็นทุกข์

เพิ่มแรงกดดันอันเป็นทุกข์ได้มากกว่าที่ตัวเองมีอยู่เดิม

ความสุข ความสำเร็จ ความเจริญรุ่งเรือง

เป็นพลังที่แผ่จากคนหนึ่งไปเป็นความรู้สึกของอีกคนได้

ช่วยขยายความสุขให้อีกคนได้

ราวกับสำเร็จหรือรุ่งเรืองด้วยตนเอง

มีข้อแม้อย่างเดียว คือ ต้องร่วมยินดีด้วยใจได้

โดยไม่จำเป็นต้องเป็นพวกพ้อง

หรือบุคคลสำคัญในชีวิตตน

ปัญหา คือ

ถ้าไม่เคยฝึกแผ่ใจเป็นเมตตาไม่เลือกหน้า

จิตมนุษย์จะเข้าโหมดริษยาก้าวสุดท้ายของคนอื่น

ด้วยความเกียจคร้านที่จะเริ่มก้าวแรกของตนเอง

เห็นคนอื่นเป็นอีกฝ่าย อีกพวก ที่ไม่มีผลประโยชน์ให้ตน

หรือกระทั่งฉกฉวยความสุขทางใจไปจากตน

คนเราสามารถเป็นสุขได้

มากกว่าที่ตัวเองมีด้วยพรหมวิหาร ๔

เมื่อเป็นสุขแล้วแผ่สุข

เหมือนมีขนมอร่อยแล้วมีแก่ใจแบ่งคนรอบข้าง

เรียกว่า รู้จักแผ่เมตตา

เมื่อเห็นคนอื่นทุกข์แล้วอยากช่วยแก้ทุกข์

เรียกว่า รู้จักเผื่อแผ่กรุณา

ด้วยใจที่มีเมตตากรุณาอยู่จริงๆ

เห็นใครได้ดีก็พลอยร่วมปรีดา

เรียกว่า มีมุทิตาไปกับเขา

แต่เมื่อส่งสุขแล้ว ช่วยเหลือแล้ว

ทว่าเขายังทำต้นเหตุแห่งทุกข์ให้ตนเองอยู่

หรือมีเงื่อนไขแห่งทุกข์ที่ไม่มีใครช่วยได้

ก็ต้องฝึกคิดให้ใจเป็นอุเบกขา ว่า

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

เมื่อฝึกได้ครบวงจร จึงเรียกว่าเป็นผู้มีพรหมวิหาร ๔ เต็มรอบ

ทั้งเมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา

จะไม่เป็นทุกข์ทั้งด้วยเหตุแห่งความริษยา

และด้วยเหตุแห่งความสงสารจนทำใจไม่ได้เลย!

ดังตฤณ

ธันวาคม ๖๖