จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๔๓๗

ลงทุนน้อย ได้บุญมาก

คนเราชอบความสงบใจ

แต่ไม่ชอบสร้างเหตุให้ใจสงบ

ชอบให้คนอื่นแสดงความอ่อนโยน

แต่ไม่ชอบทำตัวเองให้อ่อนโยน

ไหว้อย่างอ่อนโยน

ใจจะอ่อนโยน

สลายทิฐิมานะอันกระด้าง

บรรเทาโทสะอันร้อนแรง

ระงับอารมณ์ฟุ้งซ่านอันน่ารำคาญ

ยิ่งมีโอกาสไหว้บ่อย

เท่ากับยิ่งมีโอกาสสะสมความอ่อนโยนบ่อย

คนเรามีกรรมเป็นแดนเกิด

เมื่อเกิดในประเทศที่มีธรรมเนียมการค้อมศีรษะไหว้

อันเป็นสัญลักษณ์ของจิตวิญญาณ

ที่มีเส้นทางกรรมอันสงบและอ่อนโยน

ก็แปลว่าต้องเคยอยู่ในกลุ่มจิตวิญญาณที่อ่อนน้อม

บนเส้นทางกรรมของผู้ให้ความเคารพมาก่อน

แต่การไหว้เป็นสิ่งที่ฝืนทิฐิมานะ

เมื่อต้องไหว้ก่อน ทั้งที่ไม่นับถือกัน

คุณจะรู้สึกถึงความไม่อยากเปลืองมือ

หรือกระทั่งจิตแข็งกระด้างด้วยโทสะ

แม้กระทั่งไหว้พระปฏิมา

อันเป็นสื่อสัญลักษณ์ของบุคคลผู้น่าเคารพสูงสุด

เป็นเครื่องฝึกใจให้เข้าสู่วิถีความนอบน้อมสุดใจ

ลงทุนน้อย ได้บุญมาก

แต่ก็ไม่ค่อยอยากจะฝึกกัน

บางคนไม่เข้าใจ ถึงกับมองเป็นเรื่องเสียเวลาเปล่า

กับการทำท่ากราบไหว้สิ่งไร้ชีวิต

ไม่เห็นว่าพระปฏิมาเป็นชนวน

ให้จิตประหวัดถึงพระคุณแห่งพระผู้มีพระภาคเจ้า

จึงเกิดความรู้สึกรีบร้อน อยากไหว้ให้จบๆ

ไหว้ลวกๆ เกร็งๆ ฝืนๆ แบบขอไปที

กลายเป็นเหตุใหญ่ให้ใจไม่สงบ ไม่อ่อนโยน

หรือกระทั่งกร้าวกระด้าง ใจร้อน ฟุ้งซ่านง่าย

การไหว้พระเป็นบุญใหญ่ ไม่ใช่เรื่องเล็ก

ทำบุญใหญ่ด้วยอาการทางใจอย่างไร

การปรุงแต่งจิตก็เกิดขึ้นอย่างนั้น

เมื่อค้อมศีรษะด้วยจิตอันงาม

มงคลอันงามย่อมปรากฏอยู่เหนือศีรษะ

ฐานความคิดอันเป็นกุศลย่อมปรากฏอยู่ในศีรษะ

แต่เมื่อก้มกราบลวกๆกับสิ่งที่เป็นมหามงคล

อัปมงคลย่อมปรากฏครอบศีรษะ

ฐานความคิดอันเป็นอกุศลย่อมปรากฏอยู่ในศีรษะ

รู้สึกได้เฉพาะตนด้วยใจ!

ดังตฤณ

สิงหาคม ๖๖