จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๔๓๒

รู้ความไม่เที่ยง

หัวยุ่ง

เห็นลมหายใจยาก

ยิ่งพยายามเห็นยิ่งเป็นทุกข์

หัวโล่ง

เห็นลมหายใจง่าย

เห็นสบายๆแล้วเป็นสุข

ถ้าสังเกตอยู่แค่นี้

ในที่สุดจะเห็นความไม่เที่ยง

เดี๋ยวหัวก็ยุ่ง เดี๋ยวหัวก็โล่ง

เดี๋ยวไม่รู้ลม เดี่ยวรู้ลม

เดี๋ยวเป็นทุกข์ เดี๋ยวเป็นสุข

เอาแน่เอานอนไม่ได้

แล้วแต่ว่า เดิมทีหัวยุ่งมากหรือน้อย

ปัญหาคือผู้ปฏิบัติธรรมที่บ้าน

มักไม่สังเกตอยู่แค่นี้

แต่เริ่มต้นด้วยการอยากหัวโล่ง

เห็นลมหายใจง่าย สบายๆ

สงบเป็นสมาธิให้ได้ดังใจ

หรือเลียนแบบของเก่าดีๆ

ให้ได้ตั้งแต่ต้นจนจบ

ความอยาก

คือการฟุ้งซ่านอย่างแรง

แม้อยากสงบ ขณะที่สงบไม่ได้

ก็เป็นการทำให้หัวยุ่งไม่หยุด

เห็นลมหายใจไม่ถนัดแต่แรก

เป็นทุกข์ เกิดความท้อทุกครั้ง

แค่เปลี่ยนความอยากให้เป็นข้อสังเกต

ก็ทำสมาธิ ‘ได้ผล’ ทุกครั้ง

คือ เกิดสติรู้ว่า อะไรๆไม่เที่ยง

หัวยุ่ง เห็นลมไม่ชัด อึดอัดเป็นทุกข์

หัวโล่ง เห็นลมสบาย คลายใจเป็นสุข

ในที่สุดจะเลิกยึดมั่นถือมั่น

เลิกหวังความสงบ หวังแต่จะได้เห็นอนิจจัง

ซึ่งหวังอย่างนั้นแหละ ในที่สุดจะสงบเอง

เกิดสมาธิดีๆรู้ความไม่เที่ยงได้เอง!

ดังตฤณ

มิถุนายน ๖๖