Print

จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๔๒๗

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 เปิดทางกรรมเส้นใหม่ให้ลูก

   

editor427

เด็กหลายคนฉลาด และช่างถาม

แต่ถ้ามาอยู่ในมือของพ่อแม่ขี้รำคาญ

เห็นคำถามเด็กๆเป็นเรื่องกวนใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าตัวเองไม่รู้คำตอบ

ก็จะห้ามไม่ให้ถาม

หรือหนักกว่านั้น คือโมโห

ด่าแรงๆเช่น ถามอะไรโง่ๆอย่างนั้นวะ

จะรู้ไปทำซากอะไร

อย่างนี้เด็กก็หวาดกลัวที่จะถาม

ต้นตอความฉลาดก็หดหายหมด

เห็นการถามเป็นการโชว์โง่ไปจนโต

 

พระพุทธเจ้าตรัสว่า

บุญใหญ่ในทางที่ทำให้เกิดใหม่เป็นคนฉลาด

คือบุญอันเกิดจากการรู้จักถาม

เช่น ถามสมณะ ถามผู้รู้ถูกรู้ชอบว่า

ทำกรรมใดเป็นคุณ ทำกรรมใดเป็นโทษ

ทำกรรมใดเป็นเหตุให้พ้นทุกข์พ้นภัย

แล้วน้อมนำไปปฏิบัติ

นั่นแปลว่า ถ้าสนับสนุนให้เด็กกล้าถาม

และตะล่อมให้เด็กถามเข้าจุด

ผลักดันให้เด็กเกิดความสงสัยใคร่รู้เรื่องที่ควรรู้

กระทั่งอยากรู้ถูกจุด เกี่ยวกับกรรมวิบาก

เกี่ยวกับทางไปนิพพาน

ก็เท่ากับทำให้เขาอยู่บนเส้นทางฉลาดสูงสุด

ดีกว่าเป็นเด็กอัจฉริยะ ดีกว่าเป็นเด็กน้อยร้อยล้าน

 

แต่ก็อย่างว่า

ถ้าไม่อยู่ในมือของพ่อแม่ที่รู้ทาง

หรือซ้ำร้าย มาอยู่ในมือของพ่อแม่ขี้รำคาญ

ก็เป็นเครื่องหมายส่องแสดงได้อย่างหนึ่ง คือ

แม้มีบุญเก่า เช่น ร่วมสร้างศาลาแสดงธรรม

ร่วมเผยแพร่พระไตรปิฎก ศึกษาธรรมะชั้นสูง

เคารพบูชาครูดี เป็นครูสอนสรรพวิชาด้วยตนเอง ฯลฯ

แต่ก็อาจสะสมบาปหนักไว้มาก เช่น

เป็นพวกชอบดูถูกคน

ชอบบั่นทอนกำลังใจคนที่ไม่เห็นด้วยกับตน

กดขี่คนใกล้ชิดด้วยวาจา หาว่าโง่บ้าง

ด่ากราดว่าเป็นบัวใต้น้ำบ้าง

ตัวเองเป็นบัณฑิต ฉลาดรู้จริงอยู่คนเดียว

แบบนี้ก็เป็นเหตุให้เกิดใหม่

เป็นเด็กที่มีแววฉลาด แต่พ่อแม่ไม่ส่งเสริม

หรือกระทั่งกดหัวไว้ไม่ให้โงขึ้นได้

 

ยังมีคุณสมบัติอื่นๆอีกมาก

ที่ส่อแววว่ามีบุญระคนบาป

เช่น หน้าตาดี แต่ถูกเลี้ยงให้ซูบหมอง

อารมณ์ดี ยิ้มแย้มเก่ง แต่เห็นพ่อแม่ทะเลาะกันบ่อยๆ

อาจหาญสมชาย แต่ถูกเลี้ยงให้ขี้ขลาด

ใฝ่ดี แต่ถูกบังคับให้คิดร้าย

มีพลังในการรับภาพดีๆแปลกใหม่

เข้ามาบันทึก เข้ามาจดจำไว้ในหัวไม่จำกัด

แต่กลับถูกทอดทิ้งให้เจอแต่ภาพเดิมๆซ้ำๆ

ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย ไม่ได้เจออะไรแปลกใหม่เลย ฯลฯ

 

ชาวพุทธที่ไม่เข้าใจเรื่อง ‘ทิฏฐิ ๖๒’ อย่างถ่องแท้

มักเชื่อเรื่องกรรมแบบมิจฉาทิฏฐิประการหนึ่ง คือ

อะไรๆแล้วแต่กรรมเก่า

เป็นเวรเป็นกรรมที่แก้อะไรไม่ได้ ต้องทำใจปลงซะ

หรืออีกทีก็หลงเชื่อไปว่า กรรมเก่าแก้ได้ง่ายๆ

ด้วยการทำพิธีสะเดาะเคราะห์หรือวอนขอเทวดาช่วย

 

กรรมใหม่เป็นสิ่งที่ทำเพิ่มได้ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที

ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ

และกรรมใหม่ก็เบียดกรรมเก่าได้ แทรกแซงกรรมเก่าได้

ขอเพียงมีความแรงพอ และเป็นตรงข้าม

เป็นคนละขั้วกับกรรมเก่า

 

เมื่อลูกยังเล็ก เขาเปลี่ยนเส้นทางกรรมของตัวเองไม่ได้

แต่ถ้ามาเกิดกับพ่อแม่ที่เป็นสัมมาทิฏฐิ ไม่ขี้เกียจ

มีความใส่ใจลูก และรักลูกพอที่จะสำรวจตัวเองว่า

ตนยังมีกรรมใดที่บกพร่องอยู่บ้าง

เช่น รำคาญคำถามแบบเด็กๆ ไม่ค่อยพาลูกเที่ยว

ชอบนอน ไม่ชอบเป็นตัวอย่างออกกำลังให้ลูกเห็น

นึกอยากทะเลาะกันก็ทะเลาะต่อหน้าลูกเลยแรงๆ ฯลฯ

เมื่อเห็นว่าตนอยู่บนเส้นทางกรรมผิดๆเส้นไหน

ก็ตกลงใจจะเปลี่ยนเส้นทางกรรมนั้นๆเพื่อลูก

ลูกสงสัยอะไรก็ขยันหาข้อมูล หารูปภาพจากเน็ตมาให้

เปลี่ยนความเคยชินที่จะไปไหนเพื่อตัวเอง

เป็นพาลูกไปไหนต่อไหนบ่อยๆ ฯลฯ

เช่นนี้ คือเปลี่ยนเส้นทางกรรมให้ตัวเอง

เอาชนะกรรมเก่าของตัวเองได้ด้วยกรรมใหม่

ซึ่งก็เท่ากับเปิดทางกรรมเส้นใหม่ให้ลูกไปด้วย

จากที่ดวงต้องฉลาดแบบเก็บกด

ก็กลายเป็นฉลาดเต็มสภาพ

จากที่ดวงต้องอ่อนแอ ก็กลายเป็นเข้มแข็ง

จากที่ต้องเศร้าหมองลึกๆ ก็กลายเป็นสดใสเห็นๆ ฯลฯ

 

ชาติแห่งความเป็นพุทธ

คือชาติสำคัญสูงสุดจากอนันตชาติ

พ่อแม่ที่เป็นพุทธ คือพ่อแม่ที่นำลูกตื่นรู้ความจริงได้

เห็นอะไรๆถูก เห็นอะไรๆชอบ ตามที่ควรจะเป็นได้!

 

 

ดังตฤณ

เมษายน ๖๖