จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๔๐๔

 มีความสุขกับการคิด

เดิมที่คนเรา 'ขี้สงสัย'

ไม่ใช่เพราะคิดสงสัยได้อย่างฉลาด

ไม่ใช่เพราะขี้สงสัยมาแต่กำเนิด

แต่เป็นเพราะจิตของเรา

ไม่สงบ ไม่นิ่ง ไม่ใส

มีความขุ่น

แล้วไม่พอใจความขุ่นของตัวเอง

ไม่พอใจความกระโดดโลดเต้นของตัวเอง

จึงแสดงออกมาเป็นความขี้สงสัยไปหมด

ความขี้สงสัยของคนนี่แหละ

ที่ทำให้สิ่งที่ถูกต้องอยู่แล้ว

สิ่งที่ปรากฏอยู่ชัดๆอยู่แล้วในจิต

กลายเป็นสิ่งที่เหมือนไม่ถูกต้องไป

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

ตั้งมุมมองว่า กระแสความคิดนั้น

ไหลบ่าเข้ามา

แบบเราไม่ได้เชื้อเชิญ

และแป๊บนึงก็จะไหลบ่าออกไป

แบบที่เราห้ามไว้ไม่ได้เช่นกัน

สังเกตการณ์อย่างนี้ไปนานๆเข้า

จะกลายเป็นสติที่ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน

ที่เราจะยึดครองไว้ได้

หรืออ้างได้ว่า นี่แหละเป็นความคิดเดียวของฉัน

ถ้าเตรียมไว้ในใจอย่างนี้ก่อน

จะมีความหนักแน่นในอีกแบบหนึ่ง

จะมีพื้นที่ของจิตส่วนหนึ่ง

เป็นพื้นที่ของสติที่รับรู้อยู่ลึกๆว่า

อ๋อ..นี่เอง ที่ไหลมาเอง แล้วผ่านออกไปเอง

ในที่สุดแล้ว ทั้งยามหลับและยามตื่น

เราจะถูกเทรนให้เห็นว่า

ความคิดที่เกิดขึ้น ที่นึกว่าเป็นตัวเรา

จริงๆแล้วไม่ใช่เรา

แต่เป็นแค่ภาวะหนึ่งที่ผุดขึ้น

ด้วยเหตุปัจจัยบางอย่าง

แล้วก็ต้องหายไป

เมื่อเหตุปัจจัยนั้นหมด

มันไม่ใช่เรา มันไม่เที่ยง

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

จิตที่เรียบ นิ่ง ใส

จะไม่สงสัยสิ่งที่ยังไม่รู้

แล้วก็จะรับรู้สิ่งที่เข้ามากระทบ

ณ ปัจจุบันนั้น ณ ขณะนั้น

ด้วยความรู้สึก

ที่ไม่ต้องการต่อความยาวสาวความยืด

จิตจะอยากอยู่สุขสงบอยู่อย่างนั้น

ทำให้ขี้เกียจสงสัย ไม่ใช่ความผิดปกติ

ถ้าเคยเป็นคนขี้สงสัย คิดมาก

หรือเคยเป็นคนคิดอะไรแบบพายเรือในอ่าง

ในที่สุดจะคิดน้อยลง

มีความสุขกับการคิดมากขึ้น

คิดแล้วตรงประเด็นมากขึ้น

คิดแล้วได้อย่างใจมากขึ้น!

ดังตฤณ

พฤษภาคม ๖๕