จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๔๐๑

งานสุดท้ายของชีวิต

ทำยังไงดี

ถ้าไม่มีใจให้กับงาน?

ทำงานอะไร ถ้าไม่มีใจก็จบ

คุณจะรู้สึกเหมือนไม่เคยมีการเริ่มต้นที่แท้จริง

จึงไม่แคร์ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไร

ซังกะตายไปวันๆเอารายได้ไปเดือนๆเท่านั้น

ความน่าเบื่อของใจที่ไร้อารมณ์นั้น

มันเกาะกิน กัดกร่อน และเกินทน

สะสมขึ้นเรื่อยๆในแต่ละนาทีที่ผ่านไป

ถ้าคุณไปถึงจุดที่บอกตัวเองว่า

หยุดไม่ได้ หยุดเมื่อไร ไม่มีกินเมื่อนั้น

นั่นอาจเป็นจุดที่สายเกินไป

กับการรู้ตัวว่ามาผิดทาง

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..  

ถ้าคิดว่าต้องมีใจ มีไฟ

มีความรักงานเสียก่อน

แล้วถึงค่อยตั้งใจทำงานอย่างมีชีวิตชีวา

คุณจะไม่มีวันเจองานอันเป็นที่รัก

เพราะเอาแต่สะสมพายุอารมณ์เกลียดชังงาน

จิตใจวกวน จับจด ตาสั้นด่วนทิ้งด่วนขว้าง

กระทั่งถึงจุดหนึ่ง แม้เจอหัวใจของตัวเอง

ก็ไม่มีความมุ่งมั่นพอจะแล่นไปหามัน

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..  

ถ้าจำเป็นต้องทำงานที่ไม่ชอบ

ให้ตั้งเป้าไว้ว่า

คุณจะ ‘ทำงานเอาสมาธิ’

คอยสังเกตใจว่า

เอื่อยเฉื่อยลงเมื่อใด

ซัดส่ายซ่านไปทางอื่นเมื่อใด

แล้วปรับ ‘โฟกัสสายตา’ ใหม่

ให้เห็นงานตรงหน้า

จากนั้น เคลื่อนไหวให้กระฉับกระเฉงขึ้น

และตั้งใจให้จบงานในเวลาที่สั้นขึ้น

คุณจะพบว่า

ความเคลื่อนไหวที่ว่องไวไหลลื่น

เป็นส่วนกระตุ้นสมอง

ให้ทำงานกระตือรือร้น จิตใจเป็นสมาธิ

ซึ่งนั่นคือสิ่งที่คุณต้องการจากการทำงานอย่างแท้จริง

เป็นรางวัลใหญ่ในตัวเอง

ยิ่งกว่าเป้าล่อเป็นเงินหลายๆล้าน

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..  

บอกตัวเองซ้ำๆว่า

นี่ไม่ใช่งานสุดท้าย

แต่จะเป็นจุดเริ่มต้น หรือกลางทาง

ก่อนจะไปถึงงานสุดท้าย

ถ้าไม่ก้าวให้ดี ไม่มีวันหน้าแน่ๆ!

สำรวจจิตใจตัวเองทุกวันว่า

รู้จักตั้งเป้าเอางานให้เสร็จไหม

รู้จักคิดอย่างเป็นขั้นบันไดหนึ่งสองสามไหม

รู้จักอดกลั้นฟันฝ่าอุปสรรคกับเขาไหม

จิตใจแบบนั้นแหละที่ต้องใช้

ตอนเจองานอันเป็นที่รัก

จิตใจแบบนั้นแหละ

คือพานทองรองรับงานสุดท้ายของชีวิต

คุณสร้างจิตใจแบบนั้น

ตอนยังทำงานที่ไม่มีใจรักก็ได้!

ดังตฤณ

เมษายน ๖๕