จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๙๖

มหาลาภ
 

คนบางคน

มีโชคดีกว่าใครๆอย่างเด่นชัด

อยู่ดีๆก็ได้ส้มหล่นเงินล้าน

ส่งชิงโชคหรือจับรางวัลก็ได้ตลอด

ตำแหน่งการงานดีๆเหมือนรออยู่คนเดียว

ไม่ว่าจะประพฤติตัวดีหรือเลว

กลับมีชีวิตที่แตกต่างจากคนอื่น

แม้แต่เจ้าตัวยังแปลกใจ

และไม่รู้ว่าทำไมชีวิตถึงโชคดีอะไรปานนั้น

ได้ลาภลอย

ก็เพราะเคยให้ลาภลอยกับคนอื่น

ยิ่งเคยทำให้เขาดีใจเป็นล้นพ้น

ยิ่งได้ดีใจเป็นล้นพ้น

ยิ่งเคยทำให้เขาสมปรารถนา

ยิ่งได้ตามปรารถนาสมใจ

ยิ่งเคยให้ต่อเนื่อง

ยิ่งได้อย่างต่อเนื่อง

ยิ่งเคยให้ในระดับเปลี่ยนชีวิต

ยิ่งได้ในระดับเปลี่ยนชีวิต

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

#เบื้องหลังของความไม่เท่าเทียมทางโชคลาภ

คือ ให้สิ่งใด ได้สิ่งนั้น

คนทั่วไป

นานๆทีมีแก่ใจอยากให้โชคลาภกับคนอื่น

ผลจึงปรากฏทั่วไปว่า

คนส่วนใหญ่นานๆมีลาภลอยกับเขาบ้าง

คนส่วนน้อย

ตั้งใจเป็นโชคลาภของคนอื่น

ขนาดที่ครึ้มใจได้ตลอดว่า

ฉันปรากฏตัวที่ไหน ใครได้เจอในวันใด

บุคคลหรือกลุ่มคน ณ ที่นั้นในวันนั้น

จะต้องรู้สึกว่า ช่างโชคดีที่ได้เจอฉัน

เพื่อเห็นภาพรวมของกรรม

พระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้ว่า

ให้อาหาร ชื่อว่าให้กำลัง

(หมายเอากำลังวังชาในการใช้ชีวิต)

ให้เสื้อผ้า ชื่อว่าให้วรรณะ

(หมายเอาผิวพรรณอันเป็นเครื่องห่อหุ้มตัวตน)

ให้ประทีปโคมไฟ ชื่อว่าให้จักษุ

(หมายเอาการมองเห็นสิ่งที่ควรเห็นหรือต้องเห็น)

ให้ธรรมอันเป็นอมตะ ย่อมได้ธรรมอันเป็นอมตะ

(หมายถึงการช่วยเผยแผ่ธรรมะแห่งความพ้นทุกข์)

เช่นกัน

เมื่อถามถึงโชคลาภ

ก็ต้องได้ทิศทางเดียวกัน

คือ ให้โชคลาภ ย่อมได้โชคลาภ

แล้วสิ่งที่ให้

กับบุคคลผู้รับ

ก็ล้วนมีผลเป็นตัวแปร

ยิ่งให้ของจำเป็น

ยิ่งได้ของยามจำเป็น

ยิ่งให้กับผู้มีจิตสว่าง ไพศาล

ยิ่งได้รับสิ่งที่ทำให้ชีวิตสว่าง ไพศาล

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

#เป็นโชคให้คนอื่นตลอดชีวิต

#จิตที่ให้แบบบริสุทธิ์ใจ

แต่ถ้าหากเมื่อไปถึงจุดที่มีศักยภาพที่จะให้

และมีพลังใจในการ ‘เป็นโชคให้คนอื่น’ ตลอดชีวิต

ผู้นั้นย่อมถือกำเนิดในฤกษ์แห่งมหาลาภ

มีตัวเองเป็นลาภตลอดชีวิต

ไม่ว่าในชาติใหม่ที่รับมรดกจากตนเองมา

จะหลงระเริงในโชคชะตา

หรือมีพฤติกรรมดีเลวแค่ไหน

ตัวแปรที่สำคัญที่สุด

คือจิตของผู้ทำบุญเอง

หากจิตมีมลทิน ทำบุญด้วยความโลภ

ทำบุญหวังผล ทำบุญหวังถูกหวย

ท่านว่า เป็นบุญระดับต่ำทราม

คือ แม้เป็นบุญจริง

แต่ก็เต็มไปด้วยความแปดเปื้อน

กว่าจะถึงคิวให้ผลก็ยาวไกล

อีกทั้งเมื่อเผล็ดผลก็ให้ผลน้อย

เหมือนน้ำดื่มขุ่นๆ เจือของสกปรก

ต่อให้หิวกระหายแค่ไหน ก็คงดื่มกินไม่เต็มอิ่ม

ส่วนความดีเลวแค่ไหนในชาติที่เสวยลาภ

ก็ต้องไปรับผลตามคิวกรรมกันในชาติถัดไป

อย่างยุติธรรมเท่ากับคนอีกทั้งโลกนั่นเอง!

ดังตฤณ

กุมภาพันธ์ ๖๕