จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๘๖

เลิกแล้วต่อกัน 

การทนคบใคร

ไม่ได้หมายความว่า

เป็นเรื่องถูกต้องเสมอไป

ในมงคล ๓๘ ประการ

ข้อแรกขึ้นมา ท่านก็ว่าไว้

ไม่คบคนพาล เป็นมงคลยิ่ง

ดังนั้น หากมั่นใจว่าที่ไม่คบต่อ

เพราะอยากได้มงคลให้ชีวิต

ไม่อยากคว้าความหมองใส่หัว

ไม่อยากให้คนพาลอยู่ใกล้ตัว

ก็เป็นอันยืนยันว่าที่ทำนั้น

ถูกต้องแล้ว

หรืออีกกรณีหนึ่ง

คนที่เราไม่อยากคบนั้น

เรียกไม่ได้ว่าพาล

นับไม่ได้ว่าใจบาปหยาบหนา

อาจต่างฝ่ายต่างดี

มีน้ำใจด้วยกันทั้งคู่ด้วยซ้ำ

แต่คนดีที่คบกันไม่ได้ก็มีอยู่มาก

อยู่ด้วยกันแล้วคิดไม่ดี

มีเรื่องให้พูดจาเป็นอกุศลใส่กัน

หาความสุขความสบายใจไม่ได้

เช่นนี้ก็ถือว่าที่ไม่คบ

ก็เพื่อหลีกเลี่ยงอกุศลธรรม

ไม่อยากก่อกรรม

อันเป็นอกุศลกับคนดีๆด้วยกัน

แม้ด้วยใจแอบคิดก็เถอะ

ชีวิตมีอะไรซับซ้อนเกินกว่า

ที่จะยึดภาพสวยๆไว้ภาพเดียว

การอภัยที่แท้แล้ว

วัดกันที่ใจเลิกคิดอกุศล

เลิกพูดอกุศล

เลิกทำอกุศลต่อกันได้จริง

และการเลิกแล้วต่อกันนี้

ก็ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ใจ

ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องเอาหินมาลองทอง

เพราะธรรมดาใจมนุษย์นั้น

เมื่อถูกของระคายกระทบ

เดี๋ยวก็ขัดเคืองขึ้นมาได้อีก

ไม่ใช่ตกลงกับตัวเองวันนี้ว่า

ฉันอภัยขาดแล้ว เลิกจองเวรแล้ว

วันหน้าแค่ปะทะคารมกัน

ไฟแค้นเก่าจะต้องไม่คุโชนขึ้นมา

ขอแค่เลิกคิดร้าย

ไม่อยากเอาคืน

ไม่อยากให้เขาเจ็บใจ

ไม่อยากสาปแช่งให้เขามีอันเป็นไป

ก็ประกันแล้วว่าอภัยจริง

และการไม่คบ ไม่คุยด้วย

ถ้าอยู่บนฐานของเจตนาที่ดี

ไม่อยากมีเรื่องกันอีก

ก็ต้องนับว่าเป็นบุญชนิดหนึ่งด้วยซ้ำ

ต่างจากฝืนคบต่อทั้งรู้ว่า

เสี่ยงบาปเสี่ยงกรรมต่อกัน

อันนั้นแม้ไม่เป็นบาป

แต่ก็เกือบๆจะเปิดประตูบาปให้อ้าแล้ว!

ดังตฤณ

กันยายน ๖๔