จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๘๓

ตกลงกับตัวเอง

เวลาสับสน

ยามที่เครียด

จังหวะที่ไปต่อไม่ถูก

อย่างน้อยคุณควรมีสติ

รู้ตัวว่ากำลังอยู่ในอารมณ์ไหน

ระหว่างทะเลาะกับตัวเอง

คุยกับตัวเอง

หรือตกลงกับตัวเอง

เพราะเมื่อมีสติรู้ตัว

ก็จะเปลี่ยนร้าย

คลี่คลายกลายเป็นดี

จากโลกความจริงภายใน

สู่โลกความจริงภายนอกได้ในที่สุด

[การทะเลาะกับตัวเอง]

คือการมีเสียงในหัวมั่วไปหมด

คุณแยกภาษาบ๊งเบ๊งไม่ออกว่า

เสียงไหนเป็นเสียงของคุณเอง

เสียงไหนเป็นเสียงของใครอื่น

เสียงไหนเป็นเสียงกดดันจากโซเชียล

สังเกตง่ายๆได้ว่า

ในหัวอึงอลไปด้วยเสียงแห่งความว้าวุ่น

กระโดดไปกระโดดมา

หาเส้นตรงเป็นประโยคสมบูรณ์ไม่ได้

เช่น มีแต่คำถามเป็นวลีสั้นๆว่า

ทำยังไงดี?

แล้วมีคำตอบเป็น

เสียงตัวละครร้ายในหนังบ้าง

เสียงคนที่วิพากษ์วิจารณ์คุณเสียๆหายๆบ้าง

เสียงคนที่ห่วงใยคุณจากหัวใจบ้าง

พอจะมีเสียงแห่งความคิดอ่านของตัวเองขึ้น

ก็โดนเสียงอื่นกลบทับไปเสียหมด

ยิ่งทะเลาะกับตัวเองมาก

คุณยิ่งรู้สึกเหมือนจิตใจคลุ้มคลั่งอยู่ข้างใน

ไม่อยากรับรู้เสียงภายนอกเพิ่ม

แต่ก็พะอืดพะอม กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เพราะเสียงภายในก็ไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีเช่นกัน

[การคุยกับตัวเอง]

คือการมีเสียงในหัวที่แยกได้ว่า

อันไหนเป็นเสียงของอารมณ์

อันไหนเป็นเสียงของเหตุผล

เสียงของอารมณ์

เป็นเสียงที่มีความวกวน

หนักบ้างเบาบ้าง

มีความร้อนรนมากบ้างน้อยบ้าง

ซึ่งถ้าได้เสียงนี้เป็นข้างมาก

คุณจะอยากปรึกษาใครสักคน

มากกว่าคุยกับตัวเอง

ส่วนเสียงของเหตุผล

คือเสียงที่พยายามเดินเป็นเส้นตรงเข้าเป้า

มีความสม่ำเสมอ

มีความเยือกเย็นมากบ้างน้อยบ้าง

ซึ่งถ้าได้เสียงนี้เป็นข้างมาก

คุณจะอยากคุยกับตัวเอง

มากกว่าปรึกษาใคร

[การตกลงกับตัวเอง]

คือการมีเสียงโมโนโทน

ไม่ต่ำ ไม่สูง ไม่โดด ไม่วกวน

แต่ราบเรียบ สม่ำเสมอ เป็นเส้นตรง

รู้สึกถึงความใจเย็นคงเส้นคงวา

แม้กระเพื่อมบ้างก็ไม่นาน

ยิ่งในหัวมีเสียงโมโนโทนชัดขึ้นเท่าใด

แนวโน้มคือคุณยิ่งใกล้

จะได้คำตอบมากขึ้นเท่านั้น

ในสายตาคนอื่น

คุณอาจเหมือนคนบ้าพลัง

ชอบเผชิญหน้ากับปัญหา

พอแก้ปัญหาให้ตัวเองจบ

ก็ขวนขวายแก้ปัญหาให้คนอื่นต่อ

[สรุป]

การมีสติรู้ตัวว่าอยู่กับตนเองแบบไหน

อย่างน้อยช่วยให้แยกแยะถูกว่า

ควรฝึกอย่างไรต่อ

เช่น บางคนตกลงกับตัวเองได้แล้ว

แต่หวนย้อนกลับไปทะเลาะกับตัวเองอีก

ก็ควรหาทางทำให้ภาวะตกลงกับตัวเอง

เกิดขึ้นบ่อย เกิดขึ้นถี่

จนกว่าจะเป็นสมาธิ

มีจิตเป็นปกติ

ตกลงกับตัวเองได้ตลอดเข้าสักวัน!

ดังตฤณ

สิงหาคม ๖๔