จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๗๗
โมทนาจิต
บางกรณี พูดได้ว่าจริง
แต่หลายกรณี ต้องบอกว่าไม่ใช่
ขึ้นอยู่กับกำลังใจเป็นสำคัญ
คุณคงเคยประสบพบพาน
มองเห็นด้วยตาเปล่าว่า
มีใครทำให้อะไรดีๆเกิดขึ้นในโลก
แล้วคล้ายใจเห็นซ้อนเข้าไปว่า
เกิดภูเขาแห่งความสว่างปรากฏขึ้น
บันดาลให้เกิดความปลาบปลื้ม
พลอยเบิกบาน พลอยร่วมยินดี
พลอยมีความเต็มใจ
อยากมีส่วนช่วยให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นไปด้วย
อาการทางใจชนิดนั้นแหละเรียกว่า ‘โมทนาจิต’
คือ จิตที่ถูกปรุงแต่งให้อยู่ในสภาพกุศล
เปิดรับบุญเข้าตัวเต็มบานแล้ว
ในแง่กำลังใจ
แค่แซ่ซ้องอนุโมทนา
ก็ช่วยให้ผู้สร้างกองบุญ
เกิดกำลังใจอยากสร้างอีก
นั่นได้ชื่อว่าทำบุญด้านการสนับสนุนแล้ว
คุณจะเห็นชัดว่า
การกล่าวอนุโมทนาดีอย่างไร
ก็เมื่อเจอเยี่ยงอย่างของการติเตียนบุญกุศล
มือไม่พาย แต่อยากเอาเท้าราน้ำ
นึกหมั่นไส้ มองเห็นแต่แง่ร้าย
ไม่เข้าใจว่ากองบุญหนึ่งๆ
ก่อให้เกิดประโยชน์แก่โลกอย่างไร
หนักเข้า บาปก็จะลากปาก ลากตัวมาด่าเขาเล่น
บั่นทอนกำลังใจเขาเอามัน
ไม่อยากให้เขามีแก่ใจทำอะไรดีๆอีก
นั่นแหละ อาการทางใจ
ที่หันหลังให้บุญ แล้วเปิดรับบาปเข้าตัวเต็มๆ
เป็นมหาอกุศลจิตที่เป็นตรงข้ามกับโมทนาจิต
ในแง่ความสุกสว่าง
โมทนาจิตเปรียบเหมือนเปลวไฟขาว
ที่แผ่ขยายได้แบบเทียนต่อเทียน
คือ จุดประกายความสว่างใหม่เพิ่มได้
โดยความสว่างเก่าไม่พร่องลง
ในแง่ของกรรม
โมทนาจิตเปรียบเหมือนการยกตนเข้าวงโคจร
แห่งเส้นทางบุญแบบที่ปลื้มนั้นๆ
เมื่อใจชอบทางใด
ใจย่อมเดินบนทางนั้นเต็มฝีเท้า
คือ มีจิต มีเจตนา มีแก่ใจอยู่กับทางนั้นๆ
แล้วในที่สุดก็กลายเป็นผู้มีส่วน
แห่งการทำให้กองบุญบนเส้นทางนั้นๆเกิดขึ้น
ในแง่ของวิบาก
ย่อมได้รับส่วนแห่งกองบุญ
นับแต่มีใจยินดีกับกองบุญนั้นๆ
เช่น เห็นใครช่วยคนอื่นแบบไม่ดูดาย
แล้วนึกปลื้ม นึกบูชาน้ำใจ
กระตุ้นให้เกิดความคิดว่า
ถ้าถึงตาเรา เราก็จะช่วยคนอื่นอย่างเขาบ้าง
เพียงดำริเช่นนั้น
ก็ย่อมได้ส่วนแห่งเส้นทางกรรมของผู้มีน้ำใจ
เมื่อประสบภัย ใครบางคนจะมีแก่ใจ
เหมือนมีแรงดึงดูดให้นึกอยากเข้ามาช่วยคุณบ้าง
ใจเป็นใหญ่
ใจเป็นประธาน
อะไรๆเกิดขึ้นจากใจ
และจุดเริ่มต้นของใจดีๆนั้น
ก็มักเกิดจากแรงบันดาลใจ
ถ้าเห็นใครทำดีแล้วอยากทำให้ได้ดีเท่าเขา
อันนั้นเรียกว่าเข้าทางดีเต็มๆเท่าเขา
แต่แม้เห็นใครทำดีแล้วชื่นชมเขา
ก็เรียกว่าได้ส่วนแห่งความดีจากเขามาแล้ว
นับเป็นต้นทางบุญ
อันประเสริฐแก่ตนแล้ว!
ดังตฤณ
พฤษภาคม ๖๔
