จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๗๓
กติกาของความสวย
คนสวยมักทำอย่างไร?
มักทำตามใจตัวเอง
หมกมุ่นกับอารมณ์ตัวเอง
ไม่สนใจเหตุผลของคนอื่น
เพราะถือว่าตัวสวย
แค่สวยอย่างเดียว
ก็อยู่เหนือวิธีคิด
วิธีใช้เหตุผลของคนอื่นได้
เช่น ทำผิดไม่มีใครว่า
แค่ปรากฏตัวก็มีแต่คนตื่นเต้น
เดินเล่นก็มีผู้คนจับจ้องจริงจัง
นั่งอยู่เฉยๆก็มีคนคลานมาบอกรัก
ถามว่ามีดีอะไร ทำไมถึงรัก?
คนตอบก็มักควานหาความจริงในใจไม่เจอ
คุณงามความดี
หรือความเข้ากันได้ใดๆระหว่างกันไม่สน
สนแต่สวย มองแล้วหลง
มองเท่าไรไม่รู้เบื่อรู้หน่าย
แค่นั้นพอแล้วที่จะหมอบให้
เมื่อเป็นเช่นนั้น
จึงไม่ใช่เรื่องแปลก
ที่สวยแล้วจะเจ้าอารมณ์
กระฟัดกระเฟียดง่าย
ตามใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง
และติดเป็นนิสัยแก้ยาก
ซึ่งก็นั่นแหละ ต้นเหตุของความขี้เหร่
กติกาของความสวยความขี้เหร่
ได้รับการเปิดเผยเมื่อครั้งหนึ่ง
ที่พระนางมัลลิกาผู้สูงศักดิ์
ทูลถามพระพุทธเจ้าว่า
ทำไมผู้หญิงบางคนไม่สวยด้วย ไม่รวยด้วย
บางคนไม่สวย แต่รวยมาก
บางคนสวยดี แต่ยากจน
ขณะที่บางคน ทั้งสวย ทั้งรวยล้น
พระพุทธเจ้าตรัสตอบ
โดยยกเอาความมักโกรธ
กับการให้ทานเป็นตัวตั้ง
ถ้ามักโกรธ มีความคับแค้นใจมาก
โดนใครว่านิดเดียว
ก็ขัดเคือง ฉุนเฉียว กระฟัดกระเฟียด
แสดงกิริยาวาจาหยาบกระด้างอย่างโจ่งแจ้ง
อันนั้นเป็นเหตุให้รูปทราม
ผิวพรรณทราม ไม่น่ามอง
แต่ตรงข้าม ถ้าเป็นผู้ที่ไม่มักโกรธ
(ซึ่งสะท้อนถึงจิตที่เปี่ยมด้วยเมตตาปรานี)
เกิดใหม่ก็จะมีรูปงาม ผิวพรรณงาม น่ามอง
อีกข้อหนึ่ง
ถ้าให้ทาน ถวายปัจจัย ๔
แด่สมณะหรือพราหมณ์
ไม่หมกมุ่นครุ่นคิดริษยาผู้อื่น
เกิดใหม่จะเป็นผู้มั่งคั่ง มีทรัพย์มาก (จากทาน)
และสูงศักดิ์ (จากการไม่ริษยา)
สรุปว่า ความมักโกรธ
กับการให้ทาน
เป็นเส้นทางกรรมที่แยกกันได้
ความสวยกับความรวยอันเป็นผลลัพธ์
ก็แยกกันได้ ไม่ต้องมาพร้อมกันได้เช่นกัน
ความไม่แน่นอนในสังสารวัฏ
เกิดจากความไม่แน่นอนของกรรม
และความไม่แน่นอนของกรรม
ก็เกิดจากตัวตั้งที่ต่างไปเรื่อยๆในแต่ละชาติ
สวยแล้วยังไง? ทำแบบที่เห็นๆกันทั่วไปไหม?
เดี๋ยวนี้ยิ่งมีโซเชียลมีเดีย
แห่ชอบ แห่แชร์ แห่เชียร์นางเอกเทรนด์ใหม่
เปล่งออร่าสวยๆด้วยท่าถลึงตาด่ากัน
เช่นนี้ ก็ยิ่งยุให้เกิดแนวโน้มแข่งขันกัน
เป็นสุดสวยผู้แสนแสบ แสนร้าย
ซึ่งเจ้าตัวจะรู้ด้วยตนเองในชาตินี้เลยว่า
ข้างนอกสวยสะดุดตา
แต่ข้างในโทรมอย่างน่ารำคาญใจเพียงใด!
ดังตฤณ
มีนาคม ๖๔
