Print

จากใจ บ.ก ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๗๒

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

 

 

 

 

 

 

 

 

บรมสุขแบบพุทธ


    editor372

 

 

นักฝัน
เชื่อว่าตัวเองมีสิทธิ์ฝันอย่างนี้
ไม่ต้องยอมรับความจริงอย่างนั้น
หนีความจริงได้แล้วใจค่อยสงบลง

นักคิด
เข้าใจว่าเลิกคิดแย่ๆอย่างนี้
หันไปคิดดีๆอย่างนั้น
แล้วใจจะสงบได้

นักทำสมาธิ
รู้ว่าถ้าไม่เอาใจใส่เรื่องยุ่ง
มุ่งรู้แต่ลมหายใจเข้าออกเรียบง่าย
ไม่นานจะรู้จักรสแห่งความสงบที่ล้ำลึก

นักเจริญสติ
ทราบว่าอะไรๆไม่เป็นตัวเป็นตน
สงบก็ไม่เที่ยง ฟุ้งซ่านก็ไม่เที่ยง
ในที่สุดก็เลิกหลงทุกข์กับอะไรๆที่ไร้ตัวตน

ใครๆก็เป็นนักฝันได้
มีความสุขชั่ววูบง่ายๆได้
แต่เมื่ออกหักอย่างแรง
กับการหนีโลกความจริงไม่พ้น
สุขชั่ววูบก็เหวี่ยงมาเป็นทุกข์ยืดเยื้อ

ไม่กี่คนที่เป็นนักคิดได้
เก็บเกี่ยวความสุข
จากสถานการณ์อันเป็นทุกข์ได้
แต่ความเป็นนักคิดก็อาจหักหลังตัวเอง
คิดพาตัวเองเข้ารก ตกต่ำโดยไม่รู้ตัวในวันหนึ่ง

คนแค่หยิบมือเดียว ที่เป็นนักทำสมาธิได้
หลบทุกข์ หลบความคับข้องจากโลกภายนอก
มาหาความสุขภายในจิตที่นิ่ง ว่าง กว้างไกล
แต่เมื่อเกิดเรื่องให้สมาธิหวั่นไหว
ใจก็เป็นทุกข์ไปกับการไม่อาจรักษาความนิ่งได้

น้อยเท่าน้อย ที่ยกระดับขึ้นเป็นนักเจริญสติ
มีสมาธิไม่น้อยหน้านักทำสมาธิ
แต่เอาสมาธิมารับรู้ความจริงว่า
สุขเกิดจากเหตุ
เหตุดับ สุขก็ดับ ไม่ใช่ทรัพย์ถาวร
ทุกข์เกิดจากเหตุ
เหตุดับ ทุกข์ก็ดับ ไม่นับเป็นคุกตลอดชีพ
จิตจึงถอนจากอาการยึดมั่นหลงผิด
ออกมาเป็นอิสระ
ไม่ไยดีแม้รสสุขทางสมาธิ
พอใจอยู่กับรสแห่งการรู้ว่า
แม้จิตก็ไม่ใช่ตน
นั่นแหละ! หนทางอันเป็นบรมสุขแบบพุทธ!


ดังตฤณ
มีนาคม ๖๔