Print

จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๕๓

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

 

 

 

 

 

 

 

เปลี่ยนอกุศลเป็นมหากุศล

 

  editor353

 

คนสมัยนี้รู้วิธีพูดสั้นๆ

กระแทกหู

ฟังแล้วบีบคั้นหัวใจไม่รู้ลืม

บางคนฉลาดคิดเอง

บางคนจำๆเขามา

จะว่าเป็นยุคแห่งการเผยแพร่บาปทางวาจา

ที่แพร่หลายที่สุด ยิ่งกว่ายุคไหนสมัยใดก็ได้

เพราะมีแม่แบบแคปชั่นปลิวว่อนให้เห็นทั้งวัน

แค้นใคร หมั่นไส้ใครขึ้นมา

สมองก็ทำงาน

ผลิตถ้อยคำแหลมๆ คมๆ

ประดุจสว่านเจาะหัวใจกันได้ฉับพลันทันที

แล้วก็มีช่องทางเปิดกว้าง

ให้ส่งสว่านไปไชหูผู้คน

ได้หลากหลายรูปแบบเสียด้วย


เมื่อติดนิสัย

ชอบคิดคำด่าแรงๆเสียดใจคนอื่นให้เจ็บ

ก็เท่ากับชอบบีบเค้นหัวใจตัวเอง

ให้เกิดอาการเค้น และคัน ปากอยู่เฉยไม่ได้

จะยิบๆอยากด่า

อยากเชือดคนแรงๆหรือนิ่มๆตามโอกาส

คล้ายเป็นทุกข์แบบฆาตกรต่อเนื่อง

ที่ทำร้ายหรือทำลายจิตวิญญาณใครได้แล้วติดใจ

อดไม่ได้ อยากทำต่อไปเรื่อยๆ

ฟอกดำจิตวิญญาณตัวเองไม่เลิก

ส่วนคุณรับฟังมา

แล้วติดนิสัยไม่ยอมทิ้งคำรกๆออกจากหัว

ก็เป็นทุกข์ในฐานะผู้ถูกกระทำ

ซึ่งเลือกได้ว่าจะอยู่ในฐานะเหยื่อผู้ไม่รู้วิธีหนี

หรือจะเลือกอยู่ในฐานะนักเจริญสติผู้รู้ทางออก

ในฐานะผู้ถูกกระทำที่ใฝ่การเจริญสติ

พอเจอถ้อยคำทำร้ายจิตใจกันถึงขนาดจุกอกได้

อย่าพยายามปล่อยวาง

อย่าพยายามทำใจให้ว่าง

เพราะใจจะไม่พร้อมว่างท่ามกลางความวุ่น

ขอให้บอกตัวเองแบบยอมรับความจริงว่า

ถ้อยคำที่มีแรงปะทะจริงนั้น

เหมือนรถสิบล้อพุ่งชนหัวใจ

อย่างไรก็ต้องเจ็บอยู่หลายวัน หรือเป็นเดือน

โจทย์คือ ทำอย่างไรให้หลายวันหลายเดือนนั้น

กลายเป็นห้องฝึกสติ

ฝนปัญญาให้เจิดจ้าขึ้นมาได้

แต่ละครั้งที่ถ้อยคำเวียนกลับมารบกวนจิตใจ

ให้สังเกตว่า

มันปรุงแต่งจิตให้ว้าวุ่น พะว้าพะวัง

ทำอะไรไม่ถูก มืดมัวได้อย่างไร

เหมือนแมงหวี่แมงวันตอมหึ่งน่ารำคาญ

น่าคับแค้นอยากเอาคืนแค่ไหน

เมื่อเริ่มคุ้นกับ ของจริงในจิต

ให้เอาวิชาอานาปานสติของพระพุทธเจ้ามาช่วย

รู้ว่าหายใจเข้า ว้าวุ่นแค่ไหน

รู้ว่าหายใจออก ปั่นป่วนเพียงใด

รู้ซ้ำๆ รู้จริงๆ

กระทั่งเริ่มเกิดสตินับถูกขึ้นมาว่า

ความว้าวุ่น ความปั่นป่วน

ที่เกิดพร้อมกับลมหายใจในแต่ละครั้ง

หนาแน่นขึ้น หรือเบาบางลง ต่างไปอย่างไร

เพียงใจเย็น

รับรู้ถึงความไม่เที่ยงทางความวุ่น

ใจคุณจะวาง ว่างอย่างรู้ และเป็นไปเอง

จนอาจหวนมานึกขอบคุณคำด่าเจ็บๆ

ที่เป็นอุปกรณ์ช่วยสอน

ให้คุณรู้จักเปลี่ยนอกุศลเป็นมหากุศล

เปลี่ยนโมหะหนาทึบเป็นปัญญาเจิดจ้าขึ้นมาได้!

 

 

ดังตฤณ

มิถุนายน ๖๓