หลุมดำดูดความสว่างทางวิญญาณ
คนยุคเรา
เกลียดข้างเดียวได้
มากกว่าคนยุคไหนๆ
เพราะคนยุคก่อนๆ
ถ้าจะเกลียดกัน
ต้องเห็นหน้ากัน
ไม่เข้าใจกัน มีเรื่องกัน
อาจดิ่งลงเหวทั้งคู่
มืดไปด้วยกันทุกฝ่าย
หรืออาจตะกายขึ้นจากเหว
ถ้าหากมีข้างใดข้างหนึ่ง
เข้าใจธรรมะแห่งความเบา
อยากเอาตัวรอดจาก
หุบเหวมรณะทางอารมณ์ดิบเฉพาะตน
ก็อาจคิดใหม่ ในทางไม่เบียดเบียน
หรือกระทั่งอยากให้ความกรุณาศัตรู
เลิกแล้วต่อกัน สานสัมพันธ์
จนกลายเป็นมิ่งมิตรในเวลาต่อมา
แต่คนยุคเรา
แค่ได้ยินเสียงเล่าลือ
แค่แชตกันในไลน์
แค่ถูกเกณฑ์ให้ยกพวกไปรุมยำ
หรือแค่อ่านข่าวว่าใครพูดไม่เข้าหูอย่างไร
ก็ก่อหลุมดำแห่งความเกลียดก้อนมหึมาได้แล้ว
ยิ่งถ้าเป็นเป้าใหญ่ระดับประเทศหรือระดับโลก
ก็อาจบอกต่อกันทีเดียวว่า
ถ้าไม่เกลียด แปลว่าชั่วเท่ากัน
เป็นความชอบธรรมที่จะอยากฆ่ามันให้ตาย
อยากบีบคอมันให้หายใจไม่ออก
ทั้งที่ ‘มัน’ ไม่เคยรู้เรื่องอะไรเป็นส่วนตัวเลย
แล้วก็ไม่มีเส้นทางโคจรมาเจอกันไปทั้งชาติด้วย
อารมณ์เกลียดเป็นของดิบ
เป็นหลุมดำดูดความสว่างทางวิญญาณ
เมื่อเกลียดข้างเดียว ก็ไม่มีใครช่วยได้
ต้องทุกข์ไม่ลืมหูลืมตาอยู่ข้างเดียวตามยถากรรม
ฝ่ายถูกเกลียดหัวเราะสบายใจ
ไม่รู้ร้อนรู้หนาวแม้แต่น้อย
ไม่ระคายผิวกับคำสาปแช่งให้ลงนรกเลยสักนิดเดียว
ถ้าคนถูกเกลียดมีบาปมีกรรม
ที่ทำให้ต้องลงนรกจริง
เราเกลียดแค่ไหนก็ไม่ได้ตอกย้ำให้ลงลึกไปกว่านั้น
แต่หากเขาไม่ได้มีบาปมีกรรมเท่าที่เราทึกทักไปเอง
เราเกลียดเพียงใด ก็ต้องลงนรกทางใจตั้งแต่เดี๋ยวนี้
และถ้าจ้องสาปแช่งให้มีอันเป็นไปอย่างไรมากๆ
ก็กลายเป็นทิศทาง หรือแนวโน้ม
ให้ต้องไปสู่ความเป็นเช่นนั้นได้อีก
ที่เป็นเช่นนั้น
ก็เพราะอาถรรพณ์ของธรรมชาติความเกลียด
เกลียดคนเช่นใดรุนแรง
แปลว่ายึดความเป็นคนเช่นนั้นไว้
ด้วยภาวะอกุศลของจิตอย่างเหนียวแน่น
ในที่สุดธรรมชาติแห่งตน
ย่อมลองใจว่าจะเป็นคนอย่างนั้นไหม
วันหนึ่งอาจตั้งเงื่อนไข
หรือใส่ปัจจัยยั่วยุแรงๆ
ดูซิว่า เมื่อถึงตาตัวเอง
จะรอดจากความเป็นเช่นนั้นได้หรือเปล่า
เมื่อโดนลองใจหนักๆ
คนธรรมดาคนหนึ่งพลาดง่าย
กลายเป็นคนที่ตัวเองเคยด่าแบบไม่รู้ตัว
แต่ถ้าใจไม่อยู่โลกเดียวกันกับความเกลียด
เห็นถนัดด้วยใจเป็นกุศลว่า
อกุศลแม้น้อย เช่นความเกลียดข้างเดียว
ไม่ควรเอามาแปดเปื้อน
เช่นนี้ ก็ลดโอกาสโดนลองใจลง
ไม่ต้องเป็นพวกเกลียดอย่างไร
กลายเป็นอย่างนั้นเสียเอง!
ดังตฤณ
มีนาคม ๖๓