Print

จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๓๖

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

 

 

 

 

 

 

 

โรคกังวล 

 

editor336

 

ความเป็นคนขี้กังวล

คือเหตุให้จิตจดจ่อคับแคบอยู่ตลอด

เพราะติดนิสัยหมกมุ่นครุ่นคิดเปล่าๆปลี้ๆ

แบบไม่หาทางคลายปม

ไม่ได้คิดเป็นเส้นตรงสู่ทางออก

ซึ่งลักษณะจิตที่ขมวดเข้ามาผูกเป็นปมนั้น

เป็นตรงข้ามกับเมตตา

อันมีลักษณะแผ่ผายออกกว้างไม่จำกัด

 

ฉะนั้น หากเป็นคนขี้กังวล

ก็อย่าแปลกใจ

เมื่อสวดมนต์แล้วไม่เป็นสุข

แผ่เมตตาออก

ไม่มีแก่ใจอุทิศบุญกุศลจริง

 

ในทางกลับกัน

หากได้แนวทางสวดมนต์

หรือแผ่เมตตาอย่างถูกต้อง

ยังผลให้จิตแผ่ผาย

และเกิดสมาธิแบบเปิดกว้างได้เป็นปกติ

ก็ช่วยคลี่คลายโรคกังวลจนหายขาดกันได้

ภายในเวลาไม่กี่สัปดาห์

หรือเผลอๆอาจจะไม่กี่วัน

 

เมื่อจะสวดมนต์หรือทำสมาธิ

การนั่งคอตั้งหลังตรงเป็นเรื่องสำคัญ

เชิดคางนิดหนึ่งให้รู้สึกว่าใจเปิดกว้างขึ้น

และทอดสายตาไปเบื้องหน้าเหมือนมองขอบฟ้านิ่งๆ

ถ้าเผลอก้มหน้าหรือตาหลุกหลิก

ก็กลับมาเชิดคาง ทอดตามองตรงใหม่ทุกครั้ง

 

ยิ่งสวดมนต์ หรือยิ่งทำสมาธิในอาการนี้

ก็จะยิ่งรู้สึกว่าจิตเปลี่ยน

จากขมวดเป็นเปิดแผ่มากขึ้นเรื่อยๆ

และยิ่งจิตตั้งมั่น คงที่ อยู่ในอาการแผ่ออก

คุณจะยิ่งเห็นความเปลี่ยนแปลง

ไม่เห็นเรื่องไหนในโลกน่ากังวลให้เสียจิต เสียเวลา

ปัญหามีก็แก้ไป ไม่เห็นจำเป็นต้องทำจิตขมวดเป็นปมเลย!

 

 

ดังตฤณ

กันยายน ๖๒