จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๒๘

แผ่เมตตาก็คือแผ่ความสุข

แผ่เมตตา

ก็คือแผ่ความสุข

ถ้าใจยังเป็นทุกข์อยู่ด้วยความโกรธ

ต่อให้สวดบทเมตตากรณียสูตรพันรอบ

หรือท่องสัพเพ สัตตา อเวรา โหนตุล้านหน

ก็ไม่นับว่าได้แผ่เมตตาแต่อย่างใด

ทางพุทธนั้น ท่านให้นับว่า

อาการทางใจที่เป็นสุข

ไม่ใช่อาการดีใจได้ของชอบชั่ววูบ

แต่เป็นอาการสงบใจ

เป็นสุขอยู่กับตัวเองได้นานๆ

ฉะนั้น แค่สำรวจว่า

ที่เราสวดมนต์ไป ที่เราทำสมาธิไป ที่เราเจริญสติไป

ช่วยให้เราเลิกคิดวนไปวนมา

ถอนตัวจากความเป็นสมาชิกพรรคแค้นฝังหุ่นได้แค่ไหน

ช่วยให้เรานึกคร้านจะถือสาหาความใครได้เพียงใด

สำรวจแค่นี้ ก็จัดเป็นการแปรจิตจากสภาพน้ำร้อน

ให้กลายเป็นน้ำเย็น

พร้อมเป็นเมตตาที่แผ่ออกไปได้เกือบปกติแล้ว

เพราะการสังเกตใจ

จะกลายเป็นทิศทางของใจ

เมื่อมีสติอยู่กับความเย็นบ่อยๆ

รู้ประโยชน์ของความเย็นได้เรื่อยๆ

ในที่สุดจะรู้โทษของความร้อนไปเอง

ซึ่งตรงนั้นแหละที่จะเห็นความแผ่ผายของใจ

อันเกิดจากการ ‘ขี้เกียจเบียดเบียนตอบ’

แม้ไม่ท่องสัพเพ สัตตาฯ ก็จะรู้เองว่า

เขาแผ่เมตตากันท่าไหน!

ดังตฤณ

พฤษภาคม ๖๒