Print

จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๒๗

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

 

 

 

 

 

 

 

เพื่อนแท้

editor327

 

ทหารที่ร่วมเป็นร่วมตาย
มีน้ำจิตคิดช่วยเหลือกันในสมรภูมิ
ภายหลังยังหักหลังกันได้
ฆ่าแกงกันได้ด้วยผลประโยชน์ไม่ลงตัว
หรือนั่งกินเหล้าเมาแล้วขุดโคตรเหง้ากัน
อาศัยความจริงเพียงเท่านั้น ก็กล่าวได้แล้วว่า
การร่วมเป็นร่วมตาย
ไม่ใช่เหตุที่แข็งแรงพอ
จะรักษาความเป็นเพื่อนแท้เอาไว้ได้
เพื่อนตาย ไม่จำเป็นต้องเป็นเพื่อนแท้

ส่วนเพื่อนที่ร่วมกันคิดอนุเคราะห์ผู้อื่น
เพื่อนที่ตกลงกันว่า
จะยอมให้อีกฝ่ายตักเตือนเมื่อตนหลงผิด
คิดผิดศีลผิดธรรม ออกนอกลู่นอกทาง
แม้ภายหลังมีเรื่องไม่เข้าใจกัน ผิดใจกัน
ฐานบุญก็มีอำนาจบันดาล
ให้อยากปรับความเข้าใจและคืนดีกันได้
หรืออย่างน้อยที่สุด
ก็ไม่แปรเป็นความคิดอยากห้ำหั่นให้ตายกันไปข้าง
อาศัยความจริงเพียงเท่านั้น ก็กล่าวได้แล้วว่า
การร่วมบุญร่วมกุศล
ดีกว่าการร่วมเป็นร่วมตายกัน

คนคนหนึ่ง
ต้องการเพื่อนแท้แค่ไม่กี่คน
เพื่อให้เกิดความรู้สึกอุ่นใจ
ไม่เคว้งคว้างกลางโลกใหญ่

คนทั่วไป
ที่จะรักน้ำใจกัน รู้ใจกัน
อาจต้องมีเรื่องเดือดร้อน
แล้วฝ่ายหนึ่งแสดงน้ำใจช่วยเหลือ
กับทั้งอีกฝ่ายหนึ่งมีน้ำจิตรู้คุณคน
เช่นนั้น จึงซาบซึ้งพอจะเกิด
ความจดจำกันและเป็นเพื่อนแท้ได้

คนอีกส่วนหนึ่ง
สับสนระหว่างเพื่อนเที่ยวกับเพื่อนแท้
เมื่ออยากได้เพื่อนแท้
ก็ไปหาเอาจากแหล่งบันเทิงเริงรมย์
ซึ่งก็เท่ากับหาบ่อน้ำกลางทะเลทราย
แม้มีอยู่ ก็เจอได้ยากยิ่ง
ส่วนใหญ่เจอแต่ความสัมพันธ์ผิวเผิน แผ่วผ่าน
แล้วมาบ่นว่า โลกนี้คนมีใจจริงหายาก
ส่วนมากพอเราลำบากแล้วไม่ช่วย
แต่จะมาตักตวง มาเอาแต่ความช่วยเหลือจากเรา
เมื่อไม่ได้ก็หายไปเลย

คนส่วนน้อย
ได้เพื่อนแท้เพราะบุญเก่า
ซึ่งคนเรารู้จักกันในนามของ ‘ดวงดี’
หรือได้เพื่อนแท้เพราะบุญใหม่
ตัดสินใจเข้าสังคมเอื้ออาทร
รักการให้เปล่า
รักการติดสอยห้อยตามกันไปช่วยคน
หรืออย่างน้อยที่สุด
รักการยินดีร่วมไปกับคนช่วยคน
ซึ่งเท่ากับมาถูกที่
เมื่อเข้าป่าย่อมได้ไม้
เมื่อเข้าเมืองย่อมเจอตึก

พระพุทธเจ้าตรัสว่า
คนเราเข้ากันได้โดยธาตุนิสัย
เมื่อศรัทธาเสมอกัน ศีลเสมอกัน
น้ำใจเสมอกัน สติปัญญาเสมอกัน
ย่อมจูนกันติดโดยง่าย
และอาจได้เพื่อนแท้มากมาย
จนอดสงสัยไม่ได้ว่า
เหตุใดคนในโลกนี้จึงบ่นกันจังว่า
หาเพื่อนแท้ไม่ได้สักคน!


ดังตฤณ
พฤษภาคม ๖๒