จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๓๑๘

ฆ่าตัวตายคือย้ายคุก

อาการ ‘ทนทรมานไม่ไหวจริงๆ’
คือเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นปกติ
ในคนที่สะสมความกดดันอย่างต่อเนื่อง

แต่ช่วงปีที่ผ่านมาเกิดสิ่งไม่ปกติ
คือจำนวนคนที่ทนไม่ไหวดังกล่าว
ทวีขึ้นจนกลายเป็นแฟชั่น
คำว่า ‘ฆ่าตัวตาย’ คล้ายเสียงกระซิบสั่ง
ที่ดังระงมอยู่ในหัวของผู้คนที่เห็นๆกัน
บางคนยังหัวเราะๆ
ยังยิ้มแย้มทักทายญาติมิตรอย่างอบอุ่น
แต่ใจแอบคิดกำหนดวันตาย
และวิธีการให้ตัวเองไว้เรียบร้อยแล้ว
เหตุจูงใจก็เดิมๆ
ไม่เรื่องรัก ก็เรื่องหนี้
ไม่เรื่องหนี้ ก็เรื่องสุขภาพ
เครียด หดหู่ ซึมเศร้า
อธิบายไปก็ไม่มีใครช่วยได้
เห็นแต่ความตายเท่านั้น ที่ยื่นมือเข้ามา

หากไปถึงจุดที่รู้สึก
ราวกับกายนี้ใจนี้เป็นคุก
อยากแหกคุกหนีไปเป็นอิสระเสียที
ณ จุดนั้นคุณจะปลงตก ตัดสินใจเอาแน่
และรู้สึกเหมือนจะไม่เป็นไรแล้ว
เดี๋ยวอะไรมืดๆก็หายไปหมดแล้ว
ไม่ต้องจุก ไม่ต้องเจ็บอีกต่อไปแล้ว

บางคนลูกยังเล็ก
ก็คิดง่ายๆว่า
เขียนจดหมายขอความเห็นใจ
ฝากให้ญาติๆเลี้ยงดูได้
และจะเฝ้ามองมาจากอีกโลกหนึ่ง
ช่วยบอกทางดีๆให้ลูก
ช่วยให้เลขหวยแม่นๆกับญาติ
หรืออีกทีก็จะขอกลับมาชดใช้ในชาติหน้า
สำหรับชาตินี้ลาที ขอออกจากคุกไปก่อน

แท้จริงแล้ว
ความหดหู่ซึมเศร้า
ความสงสารตัวเอง ไม่เห็นใจคนข้างหลัง
ล้วนเป็นพันธะ เป็นสัญญาณบอกชัดเจนว่า
คุกยังไม่เปิด โทษยังไม่หมด
แม้กระโดดหน้าต่างหนีห้องขังเดิม
ก็โดนผู้คุมลากตัวกลับไปขังต่ออยู่ดี
ส่วนจะโดนห้องไหน
ยังพอเห็นแสงเดือนแสงตะวันเท่าเดิม
หรือไร้แสงเดือนแสงตะวัน ไร้หน้าต่าง
คุณไม่มีทางรู้จริง
ไม่มีทางรู้ใจผู้คุมขังเลย

มาเปรียบเทียบ
ในแบบที่คิดตามกันได้ดีกว่าว่า
‘คุกต่อไป’ ที่ถัดจากคุกนี้
แตกต่างได้แค่ไหน

คุกนี้ คุณมีมือไม้ มีมันสมองแน่ๆ
แค่ทำอย่างไรให้ ‘ใจสู้’ เท่านั้น

แต่คุกหน้า
คุณทำอย่างไรใจก็ไม่สู้ชัวร์ๆ
คล้ายนักมวยที่ถอดใจปลายยกนี้
ขึ้นยกหน้าจะเอาใจที่ไหนไปยกหมัด?

ตายแบบขี้แพ้
ก็ต้องเกิดใหม่ใต้ชะตาของคนขี้แพ้เท่านั้น
และเมื่อเกิดใหม่ด้วยจิตที่มีกำลังอ่อน
คุณจะไม่มีฤทธิ์ ไม่มีอำนาจอันใด
มาให้หวยกับญาติ
หรือแม้เฝ้ามองอารักขา
คนที่คุณทิ้งไว้ข้างหลัง
ที่คุณหวังดลใจให้เขาเลือกทางดีกว่าคุณ

เมื่อรู้ว่าใจสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด
ให้สังเกตตัวเองในวันที่ใจหมดแรงสู้
ใจในวันนั้นจะเหมือนผีในชาติหน้า
ที่ไร้สมองไปเรียบร้อยแล้ว

เมื่อสมองในชาตินี้หยุดทำงาน
ต่อให้ช่องทางแก้ไขเป็นร้อย
ก็เหมือนมีกำแพงเป็นพันมากั้นไม่ให้เห็น

อย่ายอมให้ใจของคุณเล็กลงเท่ามด
เพราะมดแหงนมองกำแพงใด
ก็รู้สึกว่ากำแพงนั้น
สูงตระหง่านเสียดยอดฟ้าไปหมด
ตื่นเช้าวันใหม่ด้วยใจใหญ่กว่าเดิมเข้าไว้
และด้วยใจที่ใหญ่กว่าเดิม
จะรู้ด้วยตัวเองในที่สุดว่า
เมื่อคืนคิดไม่ออก เช้านี้ต้องคิดออกจนได้
และเมื่อคิดออก ก็เท่ากับออกจากคุกแล้ว!

ดังตฤณ
มกราคม ๖๒