เปลี่ยนความทรงจำที่เลวร้ายให้กลายเป็นดี
ถ้าไม่รัก
คงไม่ยอมเป็นแฟนด้วย?
-- ไม่เสมอไป!
หลายคนออกแนวเลยตามเลย
แค่คิดลองเล่น
กลายเป็นหลวมตัวจริงจังก็มาก
เพราะดันไปเจอของแข็งเข้าให้
เวลา
ช่วยเยียวยาแผลรักได้?
-- ไม่เสมอไป!
คนบางคนรบกวนจิตใจได้ชั่วชีวิต
โดยเฉพาะถ้าปล่อยใจให้คิดอยู่ทุกวัน
หรือมีหลักฐานทิ้งไว้ให้รับผิดชอบ
จึงได้ฐานะเป็น ‘คนปัจจุบัน’ ตลอดศก
ไม่เคยกลายเป็นคนในอดีตได้เลย
การอภัย
เปลี่ยนฝันร้ายให้กลายเป็นดีได้?
-- ไม่เสมอไป!
ปมบางปมเป็นประสบการณ์เลวร้าย
เสียจนกระทั่งเมื่อเผลอคิดถึงเมื่อไร
ก็เหมือนปลุกฝันร้ายกลับมาใหม่เมื่อนั้น
เหมือนไม่เคยลืมภาวะจมน้ำ หายใจไม่ออก
สรุปคือ ถ้าเจ็บแสบจริง
จะเหมือนฝันร้ายหลอกหลอนไปจนตาย
คนทั่วไปมักแก้ไม่ตก
และต้องเป็นทุกข์อยู่อย่างนั้นไม่เลิก
แม้เวลาผ่านไปหลายปี
อาจห่างหายหรือทุเลาเบาบางลงบ้าง
แต่วันดีคืนดีโดนกระตุ้นให้แผลเปิดใหม่
ก็เอาอีก กลับมาตีอกชกหัวได้อีก
แต่สำหรับคนเจริญสติ
ที่รู้จักประสบการณ์ความนิ่ง
รู้จักรสสงบสุขทางใจแบบตื่นรู้
กับทั้งรู้วิธีที่จะเห็นความทรงจำ
เป็นเพียงภาวะผุดขึ้นแล้วหายไป
ไม่ต่างจากพยับแดดลวงตา
จะค่อยๆมอง และค่อยๆสอนจิตให้ฉลาดขึ้น
เห็นความทรงจำทั้งหลาย
เป็นเพียงของหลอกไปทั้งหมด
ไม่เฉพาะความทรงจำที่เลวร้ายอย่างเดียว
ความทรงจำที่เลวร้าย
เป็นแค่ส่วนหนึ่งของความทรงจำแย่ๆทั้งหมด
มีหน้าที่ผุดขึ้นมาทรมานใจวูบหนึ่ง
แล้ววูบต่อมาก็ผ่อนปรน บรรเทาเบาบางลง
เห็นได้ ก็รู้จริงเรื่องความไม่เที่ยง
ไม่ใช่ตัวเดิมได้
ไม่ใช่ไปปฏิเสธ หรือพยายามต่อสู้กับมัน
ถ้าเห็นภาวะมืดดำ
เป็นของผุดเอง หายเอง ได้บ่อยพอ
ก็กลายเป็นครูสอนจิต
ให้ตั้งมั่นรู้ซึ้งว่าความทรงจำอันเลวร้าย
เป็นเพียงภาวะ ‘น่ารู้’ ให้ ‘ฝึกปล่อย’
ไม่ใช่มาเพื่อเป็นเครื่องทรมานอีกต่อไป!
ดังตฤณ
ตุลาคม ๖๑