ความประสงค์ร้ายกลายเป็นความปรารถนาดี
ทุกข์ไม่เลิกราเพราะอกหัก
สะท้อนว่าจิตยังยึดกับความผิดหวัง
ยึดอยู่กับความเสียใจที่เป็นฝ่ายถูกทอดทิ้ง
แต่หากถูกหักอก
แล้วมองเขาหรือเธอไปดีได้แบบยิ้มๆ
ไม่แกล้งฝืน ไม่แฝงรสขม
ไม่อมทุกข์แบบหน้าชื่นอกตรมให้ใครดู
อันนั้นสะท้อนว่าจิตมีเป้าหมายใหม่
ที่ไม่ใช่ตัวบุคคลอันเป็นวัตถุภายนอก
แต่เป็นรสสุขภายในอันเป็นนามธรรม
คนเราเมื่ออิ่มสุขภายใน
ย่อมไม่หิวสุขภายนอก และลืมทุกข์ภายนอกเสียได้
ฉะนั้น การแผ่เมตตาจึงเป็นคำตอบหนึ่ง
สำหรับคนที่ ‘มีต้นทุนทางจิตแบบพุทธ’ อยู่ก่อน
หากเคยฝึกแผ่เมตตา
มีจิตตั้งมั่นอยู่ในสุขจากเมตตาธรรม
ก็จะผ่านช่วงอกกลัดหนองไปได้เร็วมากเป็นธรรมดา
เมื่อสุขก็สุขจริงแบบไม่ฝืน
เมื่อตัดใจก็ตัดได้จริงแบบไม่แกล้ง
แต่แม้ยังไม่มีต้นทุน ก็สร้างทุนขึ้นมาใช้แก้ทุกข์ได้
วิธีแผ่เมตตาง่ายๆตามที่พระพุทธเจ้าสอน
คือ ให้พิจารณาว่า ความพยาบาท
หรือความอาฆาตแค้นแน่นอกนั้น
เป็นโรคทางใจ หายจากโรคได้ก็สบายได้
กลับมามีเรี่ยวแรง มีกำลังวังชาได้
พอเห็นจริงตามนั้น ใจเราจะเบาโล่งขึ้นมาขณะหนึ่ง
ให้อาศัยขณะแห่งความเบานั้น
เป็นที่สังเกตรัศมีสุขที่เกิดขึ้น
จนรู้สึกถึงรัศมีสุขที่แผ่ออกไปไม่มีประมาณ
หรืออีกวิธีหนึ่งที่เหมาะสำหรับผู้ที่สวดมนต์เป็นประจำ
ให้สวดแบบไม่หวังอะไร
นอกจากได้เป็นสุขกับการถวายแก้วเสียงเป็นพุทธบูชา
สวดหลายๆรอบจนสุขเอ่อชัด
คล้ายเราสวดเพื่อให้พระพุทธรูปมีความสุข
จับกระแสสุขนั้นแล้วแผ่ไปกว้างๆก่อน
โดยไม่ต้องนึกถึงหน้าใคร
กระทั่งสุขเกิดขึ้นต่อเนื่องแน่นอนระดับหนึ่ง
ค่อยอาศัยสุขนั้น กำหนดนึกถึงใบหน้าบุคคล
ขอให้เขาหรือเธอจงเป็นสุขเท่ากับที่เราเป็นสุขอยู่
แค่ฝึกอย่างนี้ไม่นาน
ความประสงค์ร้ายจะกลายเป็นความปรารถนาดี
เปลี่ยนจากนึกถึงหน้าคนแล้วเป็นทุกข์
กลายเป็นนึกถึงหน้าคนแล้วเป็นสุข
นั่นแหละ! ความอัศจรรย์ที่ไม่ลึกลับอะไร
จากการเปิดแผ่ เผยใจให้กับสุขในเมตตาธรรม!
ดังตฤณ
กรกฎาคม ๖๑