ทุกข์ที่สูญเปล่า
หนึ่งชีวิตของคนขี้กังวล
เป็นทุกข์ล่วงหน้าไปฟรีๆ
รวมทั้งหมดกี่ครั้ง?
นับดูจะตกใจว่าบ่อยกว่าที่คิด
นึกว่าเรื่องจะเกิด แต่ไม่เกิด
โล่งอก เนื้อตัวผ่อนคลาย
หลังจากอึดอัด กระวนกระวาย
เกร็งไปหมดทุกส่วน
จนนอนไม่หลับหลายวัน
หรือเป็นเดือนๆ
แล้วกี่ครั้งที่อยากได้ แต่ไม่ได้
เสียใจ เสียดาย คร่ำครวญอยู่เป็นปี
ทว่าในปีต่อมา
ถึงรู้ผลว่าที่ไม่ได้นั้นดีแล้ว
เพราะยังมีสิ่งที่ดีกว่ารออยู่
ชวดของห่วยก่อน
เพื่อไปได้ของดีที่คู่ควรทีหลัง
ดีกว่าชนิดที่คงเสียดายขาดใจถ้าพลาด
มนุษย์ธรรมดา
ไม่มีญาณหยั่งรู้ล่วงหน้า
ถ้ารู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้น
โลกนี้คงไม่มีคนขี้กังวล
โลกนี้คงไม่มีใครเป็นทุกข์ฟรีๆ
โลกนี้คงไม่มีคนเสียดายย้อนหลังบ่อยๆ
แต่แม้ไม่มีญาณหยั่งรู้แผนที่ชีวิตล่วงหน้า
คนธรรมดาก็สามารถ
มีความหยั่งรู้สัจธรรมข้อหนึ่ง
พิจารณาเดี๋ยวนี้ก็หยั่งรู้เดี๋ยวนี้
นั่นคือ การเป็นทุกข์ล่วงหน้า
ทั้งที่เรื่องยังไม่เกิด ผลยังไม่ชัด
จัดเป็นความสูญเปล่า
เนื้อตัวเกร็งเปล่าๆ หลั่งสารเสียๆเปล่าๆ
อารมณ์ขมวดเปล่าๆ คิ้วขมวดเปล่าๆ
มีสิทธิ์คิดอะไรเลวๆ พูดอะไรเลวๆไปเปล่าๆ
แค่เห็นบ่อยๆ ณ ขณะที่ทุกข์เกิดว่า
ทุกข์ของวันนี้
อาจเป็นทุกข์ที่สูญเปล่าของวันพรุ่ง
เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
ที่คุณจะคลายความกังวลเสียได้
ต่อให้เรื่องจะเกิดขึ้นจริง
ผลจะออกมาแย่จริง
ก็ยังไม่ถึงเวลาต้องเป็นทุกข์จากผลนั้นจริงๆ
ในมุมมองของพระอรหันต์
ท่านย้อนมองมาเห็นปุถุชนทั้งหลาย
เห็นว่าต่างเป็นทุกข์เป็นร้อนกันเปล่าๆ
หนักบ้าง เบาบ้าง อยู่ทุกวัน
ทุกข์เพื่อสิ่งที่ยังไงก็ต้องแปรปรวนไป
ทุกข์เพื่อสิ่งที่เป็นตัวตนในอนาคต
ไม่ใช่ตัวตนในตอนนี้
ทุกข์เพื่อสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตนจริงๆอะไรเลย!
ดังตฤณ
พฤษภาคม ๖๑