ฆ่าตัวตนโดยไม่ต้องฆ่าตัวตาย
ห้วงเวลาที่ชีวิตเป็นทุกข์
คุณจะรู้สึกเหมือนติดคุกใหญ่
อะไรๆรอบด้านเป็นกรงขัง
กายของตนเป็นโซ่ล่าม
ความคิดเป็นเครื่องทรมานตัวเอง
นึกว่าจะต้องทนทุกข์ทนร้อนตลอดไป
ยิ่งโหยหา รอวันเป็นอิสระมากขึ้นเท่าไร
ก็ยิ่งทรมานหนักขึ้นเท่านั้น
ราวกับความทุกข์เป็นอมตะ ไม่มีวันตาย
แต่ความจริงก็คือ
แม้กระทั่งชีวิตทั้งชีวิต
ก็ไม่ได้เป็นอมตะ
อีกไม่นานก็ต้องตายอยู่แล้ว
ทำความรู้สึกมาที่กายในท่าปัจจุบัน
แล้วคิดเสียใหม่ว่า
อีกไม่นานมันก็ต้องวางนอนเป็นขอนไม้
ถูกทิ้งไว้ในโลกนี้ให้คนอื่นรับภาระไปเผา
เท่านี้เครื่องทรมานก็หยุดทำงาน
โซ่ตรวนเหมือนถูกสะเดาะหลุด
กรงขังคล้ายเปิดออกเป็นฟ้าโล่ง
นี่แหละ! คือการฆ่าตัวตน
โดยไม่จำเป็นต้องฆ่าตัวตาย
ชีวิตจะดำเนินต่อไป
รู้สึกถึงฟ้าโล่ง คือใจเริ่มว่าง
ใจชนิดนั้น
เหมาะกับการคิดใช้เวลาที่เหลือน้อยอยู่แล้ว
มาเอาชนะอุปาทาน
เพื่อเลิกหลงนึกไปว่าเราจะไม่ตาย
เลิกหลงนึกว่าเราจะต้องทนทุกข์ตลอดไป
เลิกหลงอยากจะมีความสุขตลอดกาล
แค่เป็นสุขจากการเลิกยึดผิดๆ
ชีวิตทั้งชีวิตก็คุ้มแล้วที่เกิดมา!
ดังตฤณ
มกราคม ๖๑