Print

จากใจ บก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๙๒

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

 

 

 

 

 

  

 


ยกภูเขาความอาลัยออกจากอก

editor292

 

หากเคยชินกับการยึดว่า

เขาเป็นของเรามา ๑๐ ปี

ลองคิดดูว่าตอนนี้

เรามีทางเลือกให้คิด ให้มอง

หรือเลือกที่จะ ตั้งใจสักกี่ข้อ เช่น


๑) ปล่อยเลยตามเลย

จะเหลือเวลาในชีวิตกี่สิบปีช่างมัน

ใจจะจมกับความเศร้าก็จมไป

ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น

จะดำดิ่งทิ้งตัวลงเหวลึกแค่ไหน

ก็สุดแท้แต่ ๑๐ ปีที่ผ่านมาและผ่านไป

มันฉุดใจให้ตกลงไปได้แค่นั้นเถอะ


๒) ตั้งใจใช้เวลา ๑๐ ปีเท่าๆกัน

สร้างความเคยชินใหม่ที่จะยอมรับว่า

เขาไม่เคยเป็นของเรา

และเราก็ไม่เคยเป็นของใครเช่นกัน

คิดทุกวัน หรืออย่างน้อยบอกตัวเองทุกเช้า

แล้ว ๑๐ ปีข้างหน้าจากการไม่มีเขา

จะกลายเป็นความจริง

แทนที่ความฝันว่า ๑๐ ปีที่ผ่านมา

มีเขาเป็นของเรา


๓) ตั้งใจใช้เวลา ๑๐ เดือน

สวดมนต์ นั่งสมาธิ จนกว่าจะเกิด

ความสุข ความพอใจ ที่จะอยู่กับรสวิเวกของจิต

แทนการพอใจสุขจากเนื้อหนังจากการครองคู่


๔) ตั้งใจใช้เวลา ๑๐ วัน

เรียนรู้ที่จะเปรียบเทียบ

ลมหายใจต่อลมหายใจ

ให้เห็นความต่างระหว่างความรู้สึก

เศร้าสร้อยกับค่อยยังชั่ว

หม่นมากกับหม่นน้อย

อาลัยหนักกับอาลัยเบา

ใช้ลูกตื๊อ เห็นจนกว่าใจจะเริ่มสว่างขึ้น

ฉลาดขึ้น ค่อยๆรู้จริงมากขึ้นทีละลมหายใจว่า

อารมณ์ในแต่ละห้วงลมหายใจ

ไม่เหมือนเดิม ไม่เท่าเดิม ไม่ใช่อันเดิมซ้ำกันจริงๆ

อาการยึดมั่นสำคัญผิดว่า

ฉันคือความเศร้า

หรือ ความเศร้าคือฉันจะหายไป

แล้ว ตัวฉันที่เคยเป็นเจ้าของ ตัวเขา

ก็จะพลอยจางหายไปด้วย


ตัวเลือกข้อ ๔

คือวิธีทำให้จิตฉลาดเร็วที่สุด

ดับทุกข์ได้ง่ายที่สุด

มีความเป็นพุทธที่สุด

แต่มักเป็นตัวเลือกท้ายสุด

คนลองทำกันจริงๆน้อยที่สุด


ตัวเลือกข้อ ๓

นิยมบอกต่อกันบ้าง

คนทำได้บ้างไม่ได้บ้าง


ตัวเลือกข้อ ๒

เป็นไปตามที่ ว่ากันว่า

เวลาช่วยได้ ให้เวลาช่วยสมานใจ

แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง


ตัวเลือกข้อ ๑

เป็นบ่อเกิดหนึ่ง

ของโรคย้ำคิดย้ำทำ

ทึกทักปักใจเชื่อดื้อๆว่า

เวลาหรืออะไรก็ช่วยไม่ได้

ตัวเหมือนตายไปแล้วพร้อมกับความรักที่หักพัง


ความตั้งใจ คือทิศทางของใจ

และทิศทางของใจ

จะเป็นตัวกำหนดเวลาหายป่วยทางใจ

หลายปีที่อยู่กินกันมา ไม่ใช่น้ำหนักน้อยๆ

อย่าคิดว่าใช้ความพยายามน้อยๆ

แล้วจะยกภูเขาความอาลัยออกจากอกได้


ขอเพียงตั้งใจจริงมากพอที่จะเริ่มต้น

เมื่อเริ่มแล้วไม่หยุด

ในที่สุดธรรมชาติของจิต

จะคลี่คลายไปจนสุดได้เอง!

 

ดังตฤณ
ธันวาคม ๖๐