Print

จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๙๑

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

 

 

 

 

 

  

 


เกมชีวิต

editor291

 

ตั้งแต่เกิดมา

คุณก็ถูกขังไว้กับความคิดในหัว

โดยไม่มีใครบอกว่า

จะต้องจัดการกับมันอย่างไร

เป็นอิสระจากมันได้ด้วยวิธีไหน

 

ตั้งแต่เกิดมา

มีแต่คนสอน

มีแต่คนเชียร์

ให้คุณเอาชนะศัตรูข้างนอก

ไม่มีใครสักกี่คนที่สอน

ไม่มีใครสักกี่คนที่เชียร์

ให้คุณเอาชนะสัตว์ร้ายภายใน

 

ผลที่เกิดขึ้นทั่วโลก

คือ ผู้คนที่ต้องทนทุกข์อยู่กับตัวเอง

แม้เรียนเก่งจนเป็นหมายเลขหนึ่ง

แม้แก้ปัญหาจนเป็นผู้เชี่ยวชาญ

แม้ริเริ่มสร้างสรรค์จนเป็นนักประดิษฐ์

แม้แข่งชนะจนเป็นแชมป์

แต่ที่สุดก็แพ้ภัยตัวเอง

พ่ายคลื่นความคิดในหัว

ปล่อยให้มันกระเจิดกระเจิงไม่หยุด

ปล่อยให้มันกัดกินความรู้สึกไม่เลิก

ปล่อยให้มันบงการไปรบรากับใครต่อใคร

ชนะโลก แต่ไม่ฉุกใจว่าแพ้ความคิดตัวเอง

มานานขนาดไหนแล้ว

 

วิธีง่ายๆที่จะได้ฉุกใจ

หันกลับมารบกับสัตว์ร้ายในหัว

ก่อนตัวจะตายไปในกำมือมัน

คือ เห็นความพลุ่งพล่านในหัว

เป็นส่วนเกิน เป็นของแปลกปลอม

เป็นคนละพวก เป็นคนละฝ่ายกับคุณ

ตกลงกับตัวเองให้ได้ว่า

คุณไม่ได้ต้องการจะอยู่กับมัน

 

แต่อย่างไรก็ตาม

คุณจะสู้มันด้วยมือเปล่าไม่ได้

ใช้อาวุธชนิดไหนไปรบกับมันตรงๆก็ไม่ได้

เพราะมันหลอกมานานชั่วกัปชั่วกัลป์ว่า

มันเป็นคุณ

 

จากนั้นแค่เฝ้าดู

เหมือนดูอาการของสัตว์ร้ายในกรง

เห็นให้ถนัดว่า

ลมหายใจไหนมันสะกดจิตคุณให้เอาเรื่องคนอื่น

ลมหายใจไหนมันอาละวาดให้คุณบ้ากับตัวเอง

ลมหายใจไหนมันแค่คำรามขู่

ลมหายใจไหนมันเดินวนดูเชิง

ลมหายใจไหนมันหมอบพัก

ลมหายใจไหนมันสงบเงียบให้คุณตายใจ

 

การเห็นความไม่เที่ยงของมัน

ในแต่ละลมหายใจนั่นแหละ

คือทางเดียวที่คุณจะอยู่เหนือมัน

เมื่อรู้ทันว่ามันแค่ก่อตัวล่อเป็นฉากๆ

ที่แท้ไม่ได้มีตัวตนใดตัวตนหนึ่งของมันอยู่จริงๆ

ถ้าจับไม่ได้ไล่ไม่ทันก็แพ้

แต่หากจับได้ไล่ทันเมื่อไรก็ชนะ

เกมชีวิตทั้งเกมมีอยู่แค่นั้น!

 

ดังตฤณ

ธันวาคม ๖๐