จากใจ บก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๘๕

คุณภาพของกายคือจุดเริ่มต้นทางคุณภาพของจิต

ที่มาที่ไปของอารมณ์
ไม่ใช่สิ่งที่เข้าใจกันได้ง่ายๆ
ถ้าไม่ได้ข้อเปรียบเทียบ
ให้เห็นความต่างทางอารมณ์กันชัดๆ

ยกตัวอย่างที่เป็นกันบ่อย
คือ ความรู้สึกแบบลมเพลมพัด
บางวันสบายๆกับชีวิต
บางวันตื่นมาเหน็ดหน่าย จืดชืดกับทุกสิ่ง
ราวกับไม่มีสาเหตุที่แน่ชัดว่า
อะไรกันแน่ที่ควบคุมบงการ
ให้ความรู้สึกเป็นไปต่างๆนานา

ถ้าเบื่อจุกอก
แล้วแช่อยู่กับห้วงอารมณ์แห้งแล้งนั้น
สมองจะผลิตแต่ความคิดเฉื่อยๆ แย่ๆ
อยากยอมแพ้ อยากด่าโลก
อยากด่าตัวเอง อยากให้ทุกสิ่งหายไป
จิตยึดมั่นถือมั่นกับภาพที่อารมณ์เบื่อสร้างขึ้น
และไม่เชื่อว่าชีวิตจะดีขึ้นได้มากกว่านี้

ถ้าปล่อยตัวปล่อยใจให้ถึงขั้นนั้น
การปฏิบัติธรรมเจริญสติอาจช่วยไม่ได้ทันที
ต้องมีความเคลื่อนไหวให้ตื่นตัวก่อน
คุณอาจทดลองง่ายๆให้รู้ว่า
ความเบื่อเกิดจากการอาการเส้นยึดหรือเปล่า
เพียงด้วยการลุกขึ้นมาวิ่งเหยาะอยู่กับที่
ก้มตัวเหวี่ยงแขนแบบว่ายบก
ถ้าแข้งขาและหัวไหล่เลิกยึด
ตาตื่นขึ้น หัวแล่นขึ้น
แล้วอารมณ์เบื่อหลุดหาย
แปลว่ามาถูกทาง
และคุณต้องจำไว้ตลอดชีวิตที่เหลือว่า
คุณภาพของกาย
คือจุดเริ่มต้นทางคุณภาพของจิต
การมีวินัยออกกายบริหาร
ยืดเส้นยืดสาย
เลือกท่าที่ถูกกับโรค
หรือเล่นกีฬาที่ถูกจริต
ช่วยให้สมองแล่นปรูดปราด
จัดเป็นทิศทางที่ใช่ของชีวิต

การปฏิบัติธรรมเจริญสติ
ไม่ใช่เอาแต่รู้ภาวะตรงหน้าอย่างเดียว
แต่ต้องเข้าใจเหตุผลด้วยว่า
ทำไมจึงเกิดภาวะตรงหน้าขึ้นมา
และพระพุทธเจ้าท่านก็ตรัสไว้ว่า
ภาวะใดขัดขวางความเจริญของสติ
ให้ถือเป็นนิวรณ์
หากมีสติเห็นนิวรณ์แล้วไม่หาย
ไม่แสดงความเป็นอนิจจังเสียที
ก็ให้เร่งรู้ว่านั่นเป็นสิ่งที่ต้องหาทางกำจัด
ด้วยอุบายวิธีอย่างใดอย่างหนึ่ง
ไม่ใช่ปล่อยคาราคาซัง
จนกลายเป็นนิวรณ์เรื้อรังขึ้นมา!

ดังตฤณ
กันยายน ๖๐