จากใจ บก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๘๑

 ปล่อยวางอย่างเป็นสุข

ตอนหมกมุ่นครุ่นคิดเรื่องน่าแค้น

ใจเราจะฉายแต่ภาพน่าแค้น

และเราก็จะมัวหลงจ้องแต่ภาพน่าแค้น

โดยไม่รู้เลยว่า

สภาพทางใจ ปั่นป่วนเป็นทุกข์อย่างไร

แย่กว่าตอนยังไม่ถูกหลอก

ให้จ้องภาพน่าแค้นแค่ไหน

ต่อเมื่อได้สติ รู้สึกถึงลมหายใจ

รู้สึกว่าที่ลมหายใจเข้าออกนี้

มีความกระวนกระวาย มืดดำ ช้ำหนักเพียงใด

ภาพน่าแค้นจึงค่อยหายไป

กลายเป็นภาพความทุกข์ที่สูญเปล่า

และสูญเปล่าไม่เท่ากันในแต่ละลมหายใจ

ด้วยการเห็นความทุกข์ที่สูญเปล่า

แสดงความไม่เที่ยงอยู่ในแต่ละลมหายใจ

มาแล้วก็ไป ไปแล้วก็กลับมาอีก

หลายร้อยหลายพันครั้งเข้า

ในที่สุดจะกลายเป็นสติ ตื่นรู้

และขี้เกียจยึดภาพน่าแค้น

แทนที่ด้วยสุขอันเกิดจากการวาง

บางครั้งวางน้อย บางครั้งวางมาก บางครั้งวางหมด

และเมื่อวางอย่างเป็นสุขได้

ก็อยากเผื่อแผ่ความสุขให้ใครต่อใครได้

แม้คนคนนั้นจะเป็นต้นเหตุทุกข์

ที่พาให้คุณมารู้จักธรรมแห่งความเบานี้!

ดังตฤณ

กรกฎาคม ๖๐