คนดีต่างกับคนทำบุญ
คนที่เข้าใจธรรมะ
ซาบซึ้งธรรมะ
กระทั่งมีใจเป็นธรรมะ
ถึงจะรู้ชัดว่า ละชั่วได้แล้ว
จึงทำดีได้จริง
ถ้ายังหวงความชั่วไว้
ทำดีให้ตาย ก็ดีได้ไม่จริง
ยังรู้อยู่เต็มอกว่าไม่ใช่คนดี
ยังมีสายสัมพันธ์อันดีกับนรกอยู่
ยิ่งถ้าชอบทำบุญใหญ่ให้คนเห็นเยอะๆ
แต่ลับหลังแอบทำบาปหนักไม่ให้ใครรู้
ในที่สุดมักเป็น ‘พาลแท้’
ตามที่พระพุทธองค์ตรัสว่า
พาลแท้ คือพาลที่สำคัญตนว่าเป็นบัณฑิต
คนดีดูง่าย คือ ไม่ร้ายที่ใจ
เมื่อใจไม่ร้าย ก็ไม่คิดร้ายกับใคร
ไม่ทำร้ายใครด้วยกายและวาจา
จะต่อหน้าหรือลับหลังก็ตาม
คนดีจึงเป็นพวกที่พ้นจาก
การทำบุญระดับให้ทานหลอกๆ
สละออกเพื่อทำลายความตระหนี่เป็น
รักษาศีลเพื่อรักษาใจให้สะอาดถูก
และเจริญสติเพื่อยกใจให้พ้นทุกข์ได้!
ดังตฤณ
กรกฎาคม ๕๙