จากใจ บก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๕๐
ราคาคำ
ค่าแรงมีราคากลางในตลาด
ค่าตัวมีราคาตามระดับความดัง
ค่าฝีมือมีราคาตามเสน่ห์ของผลงาน
แต่ค่าความน่าไว้ใจ
มีราคาตาม ‘คำจริง’ ที่สะสมด้วยปาก
ยิ่งสะสมไว้มากเท่าไร
ราคาคำพูดยิ่งสูงอย่างน่าแปลกใจขึ้นเท่านั้น
คนส่วนใหญ่ลดค่าความน่าไว้ใจลงเรื่อยๆ
ด้วยการโกหกแลกผลประโยชน์เฉพาะหน้าเป็นครั้งๆ
มีเพียงคนส่วนน้อยที่เพิ่มค่าให้คำพูดในปากตนขึ้นเรื่อยๆ
แม้ต้องกัดฟันพูดความจริงที่ทำให้เสียโอกาสเป็นคราวๆ
เมื่อใช้ชีวิตนานพอ คุณจะเข้าใจได้เองว่า
คำพูดเป็นของไหลเข้าหูคนจำนวนมากได้
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ยืนอยู่ตรงที่ที่คุณพูดก็ตาม
แต่ช่วงต้นๆ คนเราจะไม่เข้าใจข้อเท็จจริงนี้
จึงมักพูดไปเรื่อย รับปากเรื่อย ขายผ้าเอาหน้ารอดไปเรื่อย
หรือไม่ก็ปั้นน้ำเป็นตัวไปเรื่อย แบบไม่บันยะบันยังกันเลย
กระทั่งถึงวันหนึ่ง จำเป็นต้องใช้ ‘คำพูดราคาแพง’ ขึ้นมา
ถึงรู้ตัวว่า แทบไม่เหลือราคาค่าลมปากเสียแล้ว
ถ้าจำเป็นต้องฟังเรื่องน่าไว้ใจ
คนจะเลือกฟังคนที่สะสมความน่าไว้ใจไว้มากพอ
ศีลข้อ ๔ จึงไม่ใช่แค่ทำให้คุณสบายใจตอนพูด
แต่ช่วยให้คำพูดมีราคามหาศาลด้วย!
ดังตฤณ
พฤษภาคม ๕๙