เลี้ยงคนอย่างไร ได้คนอย่างนั้น
ธรรมชาติของความไม่รู้และความเข้าใจผิด
จะสั่งให้คุณบังคับตัวเองว่า จงหยุดฟุ้งซ่าน
จงเก่ง จงเจ๋ง จงแน่วนิ่งอยู่กับความสงบ
หารู้ไม่ว่าที่แท้ การบังคับตัวเองทั้งที่ไม่พร้อม
คือการเพิ่มความฟุ้งซ่าน ไม่ใช่การลดความฟุ้งซ่าน
คือการทำให้จิตกระเพื่อมไหว ไม่ใช่การทำให้จิตสงบ
คือการทำให้ตัวเองยิ่งเป็นทุกข์ ไม่ใช่ยิ่งเป็นสุข
ด้วยมุมมองที่ถูก และความเข้าใจที่ตรง
คุณจะรู้ว่า ยิ่งอยากเท่าไหร่ ยิ่งฟุ้งเท่านั้น
แม้ความอยากนั้น จะหมายถึงความอยากสงบ
ด้วยมุมมองที่ถูก และความเข้าใจที่ตรง
คุณจะรู้ว่า ถ้าไม่กระหายใคร่อยาก
ความฟุ้งจะเท่าเดิม หรือไม่ก็ลดระดับลงเอง
ด้วยมุมมองที่ถูก และความเข้าใจที่ตรง
คุณจะรู้ว่า ถ้าเปรียบเทียบไปเรื่อยๆแบบไม่หวังผล
ลมหายใจต่อลมหายใจ จะเห็นความฟุ้งซ่านไม่เท่าเดิม
ด้วยมุมมองที่ถูก และความเข้าใจที่ตรง
คุณจะรู้ว่า เมื่อเห็นความฟุ้งซ่านไม่เที่ยง ไม่เท่าเดิม
ใจจะถอยออกมาเป็นผู้ดู ไม่ใช่พุ่งเข้ายึดเอาความฟุ้งซ่าน
ด้วยมุมมองที่ถูก และความเข้าใจที่ตรง
คุณจะรู้ว่า ตั้งต้นมุมมองไว้ถูกเสมอ
ก็จะได้ผลลัพธ์ที่ถูกเสมอ สงบเบาไม่เว้นแม้แต่ครั้งเดียว!
ดังตฤณ
เมษายน ๕๙