จากใจ บก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๔๔

 ก่อนแต่ง หลังแต่ง

สมการทางใจเป็นเรื่องง่าย

ถ้าใช้สามัญสำนึกช่วย

ผูกพันอย่างสบายใจ = ไม่เทใจหมดช่วงคบหา

ผูกมัดอย่างสมใจ = ใส่ใจอย่างดีช่วงอยู่ด้วยกัน

คู่ใดอยู่กับสมการความรักถูกข้าง

ถูกเวลา ถูกฝาถูกตัว

คู่นั้นจะรักกันอย่างมีความสุข

ไม่ต้องแสร้งทุ่มเททั้งที่ยังไม่ปักใจ

และไม่ต้องฝืนอยู่ด้วยกันทั้งที่อยากหนีเต็มทน

ถามใครก็ตอบถูกหมดว่า ช่วงคบหา

คือช่วงที่ต้องดูใจกัน ดูว่าใจตรงกันไหม

รวมทั้งเผื่อใจ เผื่อว่าจะเปลี่ยนใจกันได้

ไม่ใช่เทใจหมดหน้าตัก

ปักใจแม่นมั่นตั้งแต่วันแรกๆว่า

ยังไงก็ใช่แน่ ต้องไม่มีข้อแม้อื่น

ต่างกับช่วงที่ตกลงอยู่ด้วยกันแน่แล้ว

อันนั้นคือช่วงที่ผ่านการปลงใจชัดเจนว่า

อย่างไรก็ต้องเทใจทั้งหมดให้กับคนนี้

ต้องปักใจไม่มีการเปลี่ยนคน

ตรงไหนเข้ากันไม่ได้ก็ต้องปรับให้มันได้

ไม่ใช่แค่รสนิยมในการฟังเพลงต่างกัน

กินก๋วยเตี๋ยวต่างกัน เลยต้องเลิกกัน

หากใช้ชีวิตตามสามัญสำนึกตลอดไป

คงไม่มีใครล้มเหลวทางความรัก

แต่นี่คนส่วนใหญ่มักใช้ชีวิตตามอารมณ์ไปเรื่อย

เลยเกิดเรื่องสลดให้เห็นไม่เว้นวัน

คนส่วนใหญ่

ช่วงคบหาก็เทใจจนไม่เหลือเผื่อ

แสดงความปรารถนาว่าเธอกับฉันนิรันดร

เธออยู่อย่างไร ฉันห่วงหาอยากให้ได้ดีกว่านั้น

ใครไม่จริงจัง ถือว่าไม่จริงใจ

ขาดเธอไป ใจขาดแน่นอน

คนส่วนใหญ่ พออยู่ด้วยกันจริงก็ชะล่า

เลิกใส่ใจสน ปล่อยอารมณ์ดิบๆออกมาเต็มที่

มึงจะอยู่ยังไงก็เรื่องของมึง

ว่างๆมาเอาอกเอาใจกูด้วยก็แล้วกัน

ถ้ามีคาถากำกับใจไว้สั้นๆ

ก่อนอยู่ด้วยกันอย่าเทใจหมด

หลังอยู่ด้วยกันอย่าใส่ใจน้อย

คงมีวัยรุ่นอกหักฆ่าตัวตายกันน้อยลง

แล้วก็แทบไม่เหลือผู้ใหญ่หย่าร้างให้เห็น!

ดังตฤณ

กุมภาพันธ์ ๕๙