จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๔๒
จดจ่อเรื่องงานและเรื่องเล่นจะเป็นสมาธิ
สิ่งที่ติดตัวคุณอยู่ตลอดเวลา
ไม่ใช่เงิน
สิ่งที่เกิดกับใจได้เรื่อยๆ
ไม่ใช่ความสนุก
จะเห็นภาพรวมชีวิตมีอะไรบ้างก็ตาม
สุดท้ายสิ่งที่คุณจะต้องเผชิญหน้าตลอดเวลา
คือ ‘จิต’ ของตัวเอง
ซึ่งมีสภาพแบบใดแบบหนึ่งเป็นประจำ
ถ้าใจมีเรื่องงานให้จดจ่อ
แถมมีเรื่องเล่นให้ต่อเนื่อง
ใจคุณจะเป็นสมาธิ
ไม่รู้จักเบื่อ ไม่รู้จักเหงา
ความรู้สึกลุ้น
อยากรู้ผลลัพธ์
อยากเห็นความคืบหน้า
อยากพัฒนาฝีมือ
คือสิ่งดึงดูดจิตให้จดจ่อต่อเนื่อง
ไม่กวัดแกว่งฟุ้งซ่านไร้ทิศทาง
จะถึงเป้าหมายแล้ว
หรือยังอยู่ระหว่างทางถึงเป้าถัดไปก็ตาม
แต่คนทำงาน มักนึกว่าทำงานให้หนักอย่างเดียวเป็นเรื่องดี
เป็นความรับผิดชอบอย่างสูง
ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว ถ้าเอาแต่คิดเรื่องงานท่าเดียว
มีแต่เข้าโหมดเกร็ง ระมัดระวัง พลาดไม่ได้
ลองผิดลองถูกเล่นๆไม่ได้
พ้นจากสายตาใครต่อใครที่จับจ้องผลงานไม่ได้
ในที่สุดจะไปถึงความเครียด
เพราะจิตเป็นสมาธิแบบเขม็งเกลียวไปเรื่อยๆ
กระทั่งจุกแน่น หาจุดผ่อนคลายไม่เจอ
ด้วยเหตุนี้
มนุษย์เราจึงต้องมีเรื่องเล่นอยู่ด้วย
และไม่ใช่เล่นแบบฝืนใจซังกะตาย
ไม่เห็นค่าของการเล่น
เรื่องเล่นต้องสนุกและน่าลุ้น
พอจะนึกอยากเล่นได้ทุกวัน
และจะดีมากหากเป็นเรื่องเล่นชนิดที่
ทำให้อยากรู้ผลลัพธ์
อยากเห็นความคืบหน้า
อยากพัฒนาฝีมือ ไปเรื่อยๆด้วย
ตั้งใจทำงานให้เสร็จ
แล้วตามด้วยตั้งใจเล่นให้สนุก
จะเล่นคนเดียวหรือมีเพื่อนก็ตาม
จะเป็นกีฬา ดนตรี หรือเกมกดก็ดี
แล้วค่อยๆสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นในตัวเอง
ถ้ามีความสนุกที่ผลัดเปลี่ยนกันได้
ลุ้นเรื่องงานเสร็จมาลุ้นเรื่องเล่นต่อ
หรือพอใจลอยเบื่อเรื่องเล่นแล้ว
ก็วกกลับไปคิดเรื่องงานให้เข้มข้นขึ้นได้
ในที่สุดคุณจะไปถึงสมดุลหนึ่งของชีวิต
เหมือนข้างในประจุแน่นด้วยสมาธิได้ตลอด
แต่หากจดจ่อกับงานแค่อย่างเดียว
ไม่ยอมหาเรื่องเล่นมาสลับสับเปลี่ยนเลย
คุณจะรู้สึกเหมือนมีสมาธิในช่วงเริ่มหมกมุ่นกับงาน
แต่ทำๆไปจะเครียด แล้วกลายเป็นฟุ้งซ่าน
ชนิดหยุดไม่อยู่ ผ่อนคลายไม่ได้
ส่วนถ้าจะจดจ่อกับเรื่องเล่น
ไม่ยอมเอางานเอาการเลย
ใจจะเลื่อนลอย
ฟุ้งซ่านแบบคนรับผิดชอบชีวิตตัวเองไม่เป็น
และลอยไปเรื่อยๆเหมือนลูกโป่งหลุดมือ
รู้ตัวอีกทีก็กระโดดคว้าไม่ทัน
ลอยสูงเรื่อยๆหายขึ้นฟ้าไปในที่สุด!
ดังตฤณ
มกราคม ๕๙
