Print

จากใจ บก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๓๘

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

 

 

 

 

 

 

 

 

ดีกับคนทั้งโลก แต่ร้ายกับคนรักคนเดียว

editor238

 

อารมณ์คนเราเป็นเรื่องแปลกแต่จริง

อยู่กับ เพื่อนที่มีเหตุผล

คุณจะอยากมีเหตุผลตาม

แต่อยู่กับ คนรักที่มีเหตุผล

คุณอาจถูกกระตุ้นให้เจ้าอารมณ์แทน!?

 

ผู้หญิงบางคนหงุดหงิดง่าย

อยากได้อะไรต้องได้

แต่พอไปรักผู้ชายเจ้าอารมณ์ตัวพ่อ

ก็กลายเป็นจ๋อย มีน้ำอดน้ำทนมากขึ้น

มีเหตุมีผลมากขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้น

กล้ำกลืนบ้าง เต็มใจบ้าง

เหมือนทาสต้องทนนาย

หรืออีกทีก็เหมือนพี่ต้องดูแลน้องน้อย

เหมือนแม่ต้องประคบประหงมลูกอ่อน

แต่พอได้ฤกษ์เปลี่ยนแฟน

เจอคนที่เป็นผู้ใหญ่ ใจเย็น พูดจาดี

ควบคุมอารมณ์ได้ทุกสถานการณ์

ก็จะอยากปลดปล่อย

อยากกลับไปเป็นนางเสือร้าย

อยากทำตัวเป็นเด็ก อยากแง่งอน

อยากให้เขาเอาอกเอาใจตัวเองอีก

 

ผู้ชายบางคนดีตามมาตรฐาน

รู้จักรับผิดชอบ มีเหตุมีผล

มีสามัญสำนึกเข้าที่เข้าทาง

แต่พอได้อยู่กับผู้หญิงที่สติดีกว่า

คิดอ่านเป็นระบบกว่า

ที่สำคัญคือเยือกเย็นคงเส้นคงวากว่า

ก็อาจเกิดความรู้สึกว่าด้อยกว่า

พอนานเข้าสามัญสำนึกเลยเสียศูนย์

กลายเป็นหงุดหงิดง่ายกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

คิดเล็กคิดน้อยหยุมหยิมเหมือนผู้หญิงเสียเอง

แต่เมื่อไรได้แฟนใหม่

เจอคนที่วีนเก่ง สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ก็กลับเป็นคนลุ่มลึก พูดสิ่งที่ควรพูด

ทำสิ่งที่ควรทำ สมควรแก่สถานการณ์ได้ไปแทน

 

ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย?

 

มนุษย์ทุกคน

มีทั้งความเย็นดีด้วยเหตุผล

และทั้งความร้อนร้ายด้วยอารมณ์

ส่วนจะถูกกระตุ้นเอาด้านใดออกมา

บางทีเห็นๆอยู่ แต่ไม่ค่อยกล้าคิดกัน เช่น

เมื่อจับคู่กับคนที่ มีเหตุผลกว่า

ความ อยากร้ายอาจถูกกระตุ้นขึ้นมา

แต่หากจับคู่กับคนที่ เหลวไหลไร้เหตุผล

ความ อยากดีกลับเกิดขึ้นแทน

 

คู่ที่อยากร้ายไปด้วยกัน

ตกกระไดพลอยโจนตามกัน

ไม่มีใครเป็นฝ่ายอยากดี

ไม่มีใครอยากช่วยใคร

ใครล้มก็ปล่อยให้ลุกขึ้นเอง

ลุกเสร็จอาจหมั่นไส้อยากผลักอีกฝ่ายล้มบ้าง

ไม่มีเรื่องเสียหน้าก็แกล้งฉีกหน้าซะงั้น

ในที่สุดจึงต้องกลายเป็นคู่เวรกันไปเลย

เพราะฝ่ายที่ น่าจะมีเหตุผล

ทนไม่ไหว หรือไม่อยากทน

 

ส่วนคู่ที่มีฝ่ายเกิดสติรู้ตัวว่า

ฉัน ได้บทอยากร้าย

แล้วไม่ร้ายตามสัญชาตญาณดิบ

แต่ค่อยๆปรับอารมณ์ทีละครั้ง ทีละหน

ก็จะได้กลายเป็นคู่บุญกันจริงๆ

เพราะทั้งสองฝ่ายได้ดีตามกัน

ส่งเสริมกันฝ่าด่านยากของชีวิตไปเรื่อยๆ

รู้จักรสอันเป็นความสุข ความโล่งอก

จากการดึงกันพ้นจากหลายห้วยหลายเหว

ไม่มีฝ่ายใดปล่อยให้อีกฝ่ายปีนป่ายอยู่คนเดียว!

 

ดังตฤณ

พฤศจิกายน ๕๘