Print

จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๓๗

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

 

 

 

 

 

 

 

 

เครื่องหมายของรักแท้

editor237

 

คนมักอยากรู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้น

คือรักแท้หรือรักเทียม

ไม่รู้จะดูอย่างไร เอาอะไรเป็นตัววัดกันแน่

บางคนบอกให้ดูความรู้สึกที่ใช่

เหมือนคู่แท้ที่พลัดพรากมาพบกันใหม่

บางคนบอกให้ดูความรู้สึกเป็นเพื่อน

เหมือนคนคุยกันได้ทุกเรื่องไม่ต้องพรางตัว

 

เพื่อจะรู้ได้จริง

คุณต้องจำแนกให้ถูกว่า

ความรู้สึกแบบไหนอายุสั้น

ความรู้สึกแบบไหนอายุยืน

 

ยอมรับเถอะว่า

ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ส่วนใหญ่

ให้แค่ความรู้สึกชั่วคราวตามเหตุปัจจัย

เพื่อนร่วมชั้น เมื่อเลื่อนชั้น

ยังรู้สึกว่าเป็นเพื่อนได้แค่ไหน?

เพื่อนร่วมเที่ยว เมื่อหมดเวลาเที่ยว

ยังรู้สึกอยากอยู่ด้วยกันต่อหรือเปล่า?

เพื่อนร่วมงาน เมื่อไม่มีงานให้ทำด้วยกัน

ยังรู้สึกว่าคุยกันได้อีกกี่เรื่อง?

เพื่อนสนิท เมื่อเกิดเรื่องแรงพอจะแตกแยก

ยังรู้สึกมองหน้ากันสนิทอยู่หรืออย่างไร?

รักแรกพบ เมื่อคบกันจริงนานไป

ยังรู้สึกสุดพิศวาสเหมือนแรกรักได้ไหม?

 

แต่มีความรู้สึกอีกแบบหนึ่ง

ที่ยังคงอยู่ตรงนั้นไปจนตาย

นั่นคือ ความรู้สึกแบบครอบครัว

ถึงไม่ได้เที่ยว ไม่ได้มีงานร่วมกัน

หรือกระทั่งไม่ได้คุยกันสักเท่าใด

ก็ยังรู้สึกว่าเป็นคนในครอบครัวอยู่ดี

 

ความ เป็นเพื่อนหรือความ เป็นคนรัก

ให้อย่างไรก็รู้สึกว่าสมมุติขึ้นชั่วคราว

หมดเหตุให้อยากสมมุติเมื่อไหร่

ก็กลับไปเป็นคนแปลกหน้าเมื่อนั้น

แต่ถ้า เป็นคนในครอบครัวล่ะก็

คุณจะ ไม่ต้องคิดมากมาแต่แรก

เพราะรู้สึกถึงรากแก้วที่ใหญ่เกินถอน

ต่อให้พยายามคิดว่าเป็นอื่น

อย่างไรก็ไม่รู้สึกเป็นอื่นอยู่ดี

 

ทั้งนี้ ความรู้สึกเป็น คนในครอบครัวนั้น

ไม่ใช่จะต้องนับกันที่สายเลือดท่าเดียว

พ่อแม่ลูก หรือพี่น้องท้องเดียวกัน

ถ้าประพฤติเหมือนเป็นคนละพวกกันทุกวัน

ก็ให้ความรู้สึกแปลกปลอม เป็นอื่น

อยากมองกันด้วยสายตาเย็นชา

ไม่ต่างจากคนแปลกหน้าที่ต้องระแวงกันได้

แต่กับบางคนนอกบ้าน นอกตระกูล

ถ้าเข้ากันได้ มีน้ำใจเกื้อกูลกันสม่ำเสมอ

ก็อาจให้ความรู้สึกสนิทแน่นแฟ้น

และทำให้นึกถึงคำว่า คนในครอบครัว

ได้ยิ่งกว่าผู้มีสายเลือดเดียวกันเสียอีก

 

ถ้ามีพ่อแม่พี่น้องเป็นรากฐานความสุขอยู่ก่อน

คนเราจะวัดความรู้สึกตัวเองได้ง่ายขึ้น

เมื่อพา คนรักมาพบครอบครัว

แล้วรู้สึกเข้ากันได้เป็นอันหนึ่งอันเดียว

ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอยู่แล้ว

อันนั้นมีแนวโน้มสูงว่าเป็น รักแท้

ในความหมายที่เป็นสัมพันธภาพยั่งยืน

ต่อให้ภายหลังทะเลาะเบาะแว้ง เลิกร้างกันไป

ก็จะยังมีใจรู้สึกเหมือนคนในครอบครัวต่อได้

ช่วยเหลือเกื้อกูลกันต่อได้ ไม่ต่างจากญาติสนิท

 

สรุปคือ ถ้าจะถามหารักแท้

อย่าวัดใจตัวเองด้วยความรู้สึกวูบๆวาบๆอันใด

แต่ให้วัดจากความรู้สึกที่ยั่งยืน

โดยถามคำเดียวสั้นๆว่า เขาหรือเธอ

ให้ความรู้สึกเหมือนคนในครอบครัวหรือเปล่า?

หรืออย่างน้อยนึกภาพของการ

ช่วยกันสร้างครอบครัวออกไหม?

ภาพที่คุณอยากหนีร้อนมาพึ่งเย็น

ภาพที่คุณอยากหนีความเหน็บหนาวมาหาความอบอุ่น

ภาพที่คุณอยากหนีคนแปลกหน้ามาอยู่กับคนคุ้นเคย

 

และถ้าไม่โกหกตัวเอง

ยืนยันกับตัวเองว่าใช่ คนในครอบครัวแน่

ก็อย่าประมาท อย่านึกว่าคนในครอบครัว

คือคนที่ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ต้องถนอมน้ำใจกัน

ตรงข้าม ต้องนึกถึงครอบครัวที่อบอุ่นเป็นสุข

แล้วจะรู้ว่า เขาคิดถนอมน้ำใจกันทุกวัน

ไม่ใช่เอาแต่ใจตัวกันไม่เลิก!

 

ดังตฤณ

พฤศจิกายน ๕๘