จากใจ บก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๓๕
มือถือหาย...อะไรหายอีก?
มือถือดีๆ
แทนที่กล้องดีๆได้
แทนที่คอมพ์ดีๆได้
แทนที่ตู้เกมดีๆได้
แต่แทนที่ครอบครัวดีๆไม่ได้
ครอบครัวดูมีราคาน้อยลง
เมื่อมือถือราคาแพง
มีบทบาทครอบงำสมองมากขึ้น
คนรุ่นใหม่บางคนแค่ซื้อไอโฟนไม่ได้
ถึงกับขายยา ขายตัว
คนรุ่นใหม่บางคนแค่แบตฯหมด
ถึงกับกรีดร้อง ดิ้นพล่าน
คนรุ่นใหม่บางคนแค่มือถือหาย
ถึงกับทุบตีตัวเอง อยากฆ่าตัวตาย
ทำไมคนยุคเรามาถึงจุดนี้กันแล้ว?
เพราะเราปล่อยให้ข้อมูลบางอย่าง
ไม่เป็นแค่ข้อมูลในมือถือ
แต่เป็นศูนย์รวมชีวิตทั้งชีวิต
เป็นโฟกัสของจิตวิญญาณทั้งดวง
เมื่อข้อมูลนั้นขาดหายชั่วคราว
ก็ราวกับโลกถล่มลงชั่วขณะ
แต่ถ้าข้อมูลนั้นสาบสูญถาวร
เข่าก็อ่อนราวกับจะเป็นลมล้มตายได้
เสียสติชั่วคราว
เสียครอบครัวไปแบบกู่ไม่กลับ
เสียจิตวิญญาณระดับมนุษย์ไปทั้งชาติ
เดี๋ยวนี้แลกกับมือถือเครื่องเดียวได้หมด
อาการเสพติดมือถือขั้นลงแดง
อาจแก้ไม่ยากอย่างที่คิด
ถ้ากิจกรรมของครอบครัวมากขึ้น
ความสำคัญของมือถือก็จะน้อยลงเอง
ลองดูคลิปนี้
แล้วบอกถูกไหมว่า สิ่งที่หมดไปคืออะไร
แบตฯมือถือ
หรือจิตวิญญาณทั้งดวง?
ถามตัวเองว่า
มันจะเกิดขึ้นกับคนรอบตัวของเราได้ไหม?
ดังตฤณ
ตุลาคม ๕๘
