Print

จากใจ บก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๒๔

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

แค่การปรากฏตัวของใครบางคน
ก็รบกวนจิตใจคุณให้เกิดราคะแล้ว
แต่ในเวลาต่อมา
การปรากฏตัวของใครคนนั้น
อาจรบกวนจิตใจของคุณให้เกิดโทสะก็ได้
ยิ่งราคะเคยรุนแรงเท่าไร
โทสะมักรุนแรงตามเท่านั้น


การหายไปของใครบางคน
รบกวนจิตใจคุณให้ฟุ้งซ่านทางราคะก็ได้
หรืออาจฟุ้งซ่านทางโทสะก็ได้
ขึ้นอยู่กับว่าคุณผูกใจไว้กับตรงไหน
ยิ่งผูกใจไว้นานเพียงใด
ราคะและโทสะยิ่งซับซ้อน
ผ่านมาผ่านไปไม่สม่ำเสมอเพียงนั้น


ใครก็ตามที่รบกวนจิตใจคุณได้
คนคนนั้นมีอิทธิพลกับชีวิตคุณเสมอ
ยิ่งรบกวนได้มาก ยิ่งมีอิทธิพลมาก
โดยไม่จำเป็นต้องสร้างเรื่องสร้างราว
พลิกผันชีวิตคุณใหญ่โตแต่อย่างใด
แค่เปลี่ยนสงบเป็นฟุ้งซ่านก็ต้องนับแล้ว


ถ้าคิดเจริญสติ
คุณควรตั้งหลักจากใจที่ว่างเปล่า
แล้วอ่านให้ออกว่า
การปรากฏตัวของใคร
ก่อกวนจิตใจให้เกิดราคะหรือโทสะได้ทุกครั้ง
ให้มองเขาหรือเธอเป็นแบบฝึกหัด
เมื่อตั้งเป้าจ้องใครเป็นแบบฝึกหัด
คุณจะรู้สึกถึงมุมมองที่ต่างไป
คือ ไม่มองเขาหรือเธอเป็นบุคคล
แต่เห็นเขาหรือเธอ
เป็น ‘ค่าความปั่นป่วนทางอารมณ์’
บางวันเจอแล้วปั่นป่วนมาก
บางวันเจอแล้วปั่นป่วนน้อย
บางวันไม่เจอแล้วยิ่งปั่นป่วนกว่าตอนเจอ
บางวันไม่เจอแล้วปั่นป่วนน้อยกว่าตอนเจอ
เอาแน่ไม่ได้ ไม่เที่ยง ไม่น่าถือเอาตายตัวว่า
คนนี้เป็นอะไรกันนักกันหนากับชีวิตคุณ


ด้วยความขยันเห็นว่า ‘เกิดเรื่อง’ แบบไหนขึ้นที่จิต
แนวโน้มคือคุณจะก่อเรื่องขึ้นข้างนอกน้อยลง
เห็นเขาหรือเธอเป็นแบบฝึกหัดสร้างปัญญา
ไม่ใช่เครื่องกระตุ้นให้สร้างปัญหา

ดังตฤณ
พฤษภาคม ๕๘